Και πρότεινα μάλιστα τη δημιουργία αυτόνομου φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ στην περιοχή μας με την Περιφέρεια να στέκεται αρωγός σε ό,τι μας ζητηθεί στην κατεύθυνση αυτή. Η απάντηση; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Δυο μήνες μετά σε παρέμβαση μου στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, παρουσία του Υπουργού Υγείας, έθεσα ξανά το σημαντικό αυτό πρόβλημα. Η απάντηση; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Και ξαφνικά βλέπω να ασχολείται όλη η Ελλάδα με τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ επειδή κάποιοι συμπολίτες μας Αθηναίοι περίμεναν για λίγες ώρες σε μια ουρά, όταν οι δικοί μας συμπολίτες περιμένουν δυο και τρεις εβδομάδες στις «ουρές» του ΕΟΠΥΥ. Και αν στο δικό μου «επαρχιώτικο» μυαλό η ανάδειξη του συγκεκριμένου προβλήματος θα έπρεπε να οδηγήσει άμεσα στην απάντηση της έλευσης των «πρωτευουσιάνων» στελεχών του ΕΟΠΥΥ στη περιοχή μας προκειμένου να διερευνήσουν το πρόβλημα και να προτείνουν χρονοδιάγραμμα επίλυσης του στο δικό τους μυαλό η απάντηση είναι μονότονα η ίδια. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Επειδή βλέπω λοιπόν πως κάποιοι διορισμένοι του επιτελικού κράτους έχουν σηκώσει ψηλά τον αμανέ και θεωρούν πως από τα γυάλινα γραφεία τους μπορούν να ασκούν διοίκηση και να επιλύουν προβλήματα να τους ενημερώσω πως πρέπει να το πάρουνε αλλιώς. Κι αν νομίζουν επίσης ορισμένοι πως στη Δυτική Μακεδονία ζουν τίποτα χαχόλοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας που εκπροσωπούνται από τίποτα πολιτικές μπασκλασαρίες με λειψά βιογραφικά, τις οποίες δεν καταδέχονται κάποιοι να συναντήσουν και να συζητήσουνε μαζί τους, να τους ενημερώσω επίσης πως πρέπει να το πάρουνε αλλιώς. Και το αλλιώς σημαίνει πως θα πρέπει να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τη Δυτική Μακεδονία σαν «διασωληνωμένο ασθενή» τον οποίον οφείλουν να επισκέπτονται όλοι τους (υφυπουργοί, διοικητές, κρατικοί αξιωματούχοι) μια φορά τον μήνα και σε ουσιαστικές – και όχι σε εθιμοτυπικές- συναντήσεις να συζητούν τα προβλήματα και τις ενδεδειγμένες λύσεις με τους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους της περιοχής. Και αν δεν μπορούν εκεί κάτω στην Αθήνα να ανταποκριθούνε ούτε καν στα στοιχειώδη ενός κανονικού βίου με κανονικές υπηρεσίες προς τους πολίτες – γιατί στα εμβληματικά έτσι και αλλιώς τα κάνανε μαντάρα- ας μας δώσουνε τις αρμοδιότητες και τους πόρους για να τελειώνουμε.
Γιατί όταν μια περιοχή «πεθαίνει», οι θεσμικές οδοί, οι εθιμοτυπικές συναντήσεις και οι αστικές ευγένειες έρχεται η στιγμή που «πεθαίνουν» και αυτές. Και αυτό που απαιτείς πλέον είναι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος και όχι άλλους καρδινάλιους με υφάκια και αμανέδες ψηλά και πολλές φορές με βιογραφικά που ούτε στο νυχάκι τους δεν φτάνουν τα δικά μας! Των επαρχιωτών ντε! Πάρτε το αλλιώς λοιπόν αλλιώς στο σπίτι σας για να πάμε παραπέρα…..
Ακολουθήστε το 
