Η ταινία είναι βασισμένη σε μια νουβέλα του Τσάπλιν με τίτλο Footlights. Η μουσική της συντέθηκε από τον Τσάπλιν και ενορχηστρώθηκε από τον Ρέι Ρας. Συμπρωταγωνιστούν οι: Κλερ Μπλουμ, Μπάστερ Κίτον, Σίντνεϊ Τσάπλιν, Νάιτζελ Μπρους, Γουίλερ Ντράιντεν και Νόρμαν Λόιντ.
Ο Τσάπλιν τοποθέτησε την ιστορία στα 1914, την χρονιά που μπήκε στο σινεμά και την Keystone, για να διηγηθεί την ιστορία ενός ξεπεσμένου μέθυσου κωμικού του βαριετέ, του Καλβέρο, που σώζει μια νεαρή χορεύτρια ευρισκόμενη στο χείλος της αυτοκαταστροφής. Ανάμεσά τους αναπτύσσεται μια σχέση που ερίζει στην ιστορία του Πυγμαλίωνα – θυμίζοντας αναπόφευκτα το «Ένα Αστέρι Γεννιέται» του Γουέλμαν – και θέλει τον αλκοολικό καλλιτέχνη να προσπαθεί να λυτρωθεί και μέσω της σωτηρίας μιας νεαρής καλλιτέχνιδας.
«Τα Φώτα της Ράμπας» βρίσκουν τον Τσάπλιν σε μια παροιμιώδη σωματική φόρμα, αρκεί να δεις στην αρχή πόσο ελεγχόμενα παίζει το τρέκλισμα του μέθυσου, που κλιμακώνεται συμβολικά στην μοναδική (σε μυθοπλασία) συνάντησή του με τον Μπάστερ Κίτον που δόθηκε από τον Τσάπλιν και σαν χείρα βοηθείας προς τον όντως αλκοολικό και σε πλήρη παρακμή Κίτον. Η σκηνή του σκετς των δύο αναντικατάστατων μεγαθηρίων του βωβού είναι μια από τις συγκινητικότερες στιγμές ανθολογίας του κινηματογράφου.
Λόγω του έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των θαυμαστών των δύο κωμικών, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Κίτον έδωσε τόσο ανώτερη ερμηνεία, που ο Τσάπλιν έκοψε τις σκηνές του από ζήλια, για να μην τον επισκιάσει ο αντίπαλός του. Ένας στενός συνεργάτης του Τσάπλιν υποστήριξε ότι ο Τσάπλιν όχι μόνο δεν ένιωθε να απειλείται από την ερμηνεία του Κίτον, αλλά ενίσχυσε τα πλάνα του Κίτον στο μοντάζ. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Κίτον, Ρούντι Μπλες, ο Τσάπλιν προσάρμοσε το διαβόητο άκαμπτο σκηνοθετικό του στιλ, για να δώσει στον Κίτον το ελεύθερο να αποδώσει τον ρόλο με τον δικό του τρόπο. Η χήρα του Κίτον, Έλινορ, είπε ότι ο ίδιος έμεινε ενθουσιασμένος με την εμφάνισή του στην ταινία και πίστευε ότι ο συνεργάτης του, Ρέιμοντ Ροχάουερ, διέσπερε αυτές τις φήμες.
Μ’ αυτό το έργο ο Τσάπλιν έκλεισε τους λογαριασμούς του στις ΗΠΑ, οι οποίες φρόντισαν να τον στιγματίσουν ως κομμουνιστή και με το κυνήγι των μαγισσών σε πλήρη άνθιση κατέστη αδύνατον για τον Τσάπλιν να επιθυμεί να παραμείνει στην χώρα που εργαζόταν επί σχεδόν 40 χρόνια. Θα επισκεπτόταν μυθοπλαστικά το γεγονός στην επόμενη ταινία του, τον «Βασιλιά της Νέας Υόρκης» και το συγχωροχάρτι θα το έδινε παριστάμενος 20 χρόνια αργότερα στο Όσκαρ συνεισφοράς που του έδωσε η Ακαδημία το 1972.
Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, η γνώμες των κριτικών ήταν διχασμένες. Η ταινία υπέστη έντονο μποϊκοτάζ στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των υποτιθέμενων κομμουνιστικών φρονημάτων του Τσάπλιν και απέτυχε εμπορικά. Ωστόσο, επανακυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1972, με πρώτη προβολή στο Λος Άντζελες. Αυτό επέτρεψε στην ταινία που είχε γυριστεί πριν από δεκαετίες να πάρει μέρος στα 45α Βραβεία Όσκαρ, όπου ο Τσάπλιν κέρδισε το μοναδικό του Όσκαρ σε διαγωνιστική βάση. Σήμερα, η ταινία θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα και πιο προσωπικά έργα του Τσάπλιν και έχει φανατικούς θαυμαστές.
Αυτή τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 9:30 το βράδυ στην επάνω αίθουσα του Κιν/φου «ΟΛΥΜΠΙΟΝ»
Γενική είσοδος 3 ευρώ.
Ακολουθήστε το 
