Οι υποτιθέμενες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της αντί να λύσουν τα χρόνια προβλήματα της χώρας οδηγώντας την στον εκσυγχρονισμό της και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο η συστηματική εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων με πρώτο και μεγάλο χαμένο το κοινωνικό κράτος. Παντού, αντί να πάμε μπροστά, κάνουμε βήματα προς τα πίσω και χάνουμε συνεχώς σημαντικές κατακτήσεις για τις οποίες δώσαμε δύσκολες και πολύχρονες μάχες. Σήμερα στην Ελλάδα ευημερούν μόνο οι αριθμοί και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Δεν αξίζει στους Έλληνες να ζουν μέσω επιδομάτων, ούτε απλώνοντας διαρκώς το χέρι προς το κράτος, γνωρίζοντας ότι έτσι όπως λειτουργεί σήμερα δίνει πολλά στους λίγους και ψίχουλα στους πολλούς. Η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης της χώρας δεν είναι απλώς ανάγκη. Είναι το μεγάλο στοίχημα για την ελληνική κοινωνία αν θέλει πραγματικά να έχει ένα μέλλον όπου θα υπάρχουν ευκαιρίες προόδου και ευημερίας για όλους τους πολίτες.
Αξίζουμε πολλά περισσότερα και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανένα να μας τα στερεί.
Στην πατρίδα μας, τη Δυτική Μακεδονία, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν και εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στερούνται οποιασδήποτε σοβαρής αναπτυξιακής προοπτικής και οράματος. Μετράμε συνεχώς απώλειες περιμένοντας μάταια να διαμορφωθούν οι απαραίτητες συνθήκες για να μπορέσουμε ν’ ανακάμψουμε. Η βίαιη λιγνιτοποίηση χωρίς πραγματικό σχέδιο για την επόμενη μέρα μόνο μεγάλα και σοβαρά προβλήματα έχει δημιουργήσει, μετατρέποντας μας από «ενεργειακή καρδιά της χώρας», σε «καρδιά που ίσα που ακούγεται ο παλμός της». Έτσι, ο τόπος μας παραμένει σε μια βαθιά ύφεση με αποτέλεσμα τον οικονομικό του μαρασμό και τη διαρκή φυγή των νέων, που είναι και η μεγάλη μας πληγή.
Δυστυχώς όλο αυτό το διάστημα οι κυβερνήσεις του κ. Μητσοτάκη πορεύονται χωρίς να έχουν απέναντι τους μια ισχυρή πολιτική δύναμη, η οποία ν΄ αποτελεί την απαραίτητη εναλλακτική πρόταση για αλλαγή πορείας της χώρας και τη διαμόρφωση των αναγκαίων συνθηκών για μια καλύτερη ζωή για όλους.
Το ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής παραμένει πάντοτε ο γνήσιος εκφραστής της δημοκρατικής παράταξης στη χώρα μας, η πολιτική δύναμη που ταυτίστηκε όσο καμιά άλλη με μια σειρά καθοριστικών μεταρρυθμίσεων που εκσυγχρόνισαν την Ελλάδα και διαμόρφωσαν ένα περιβάλλον ευημερίας και ανάπτυξης για όλους και που πλήρωσε βαρύ εκλογικό τίμημα γιατί τις κρίσιμες ώρες πρόταξε το εθνικό συμφέρον παίρνοντας δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις, αλλά απολύτως απαραίτητες για να σταθεί η χώρα στα πόδια της αποφεύγοντας την άτακτη χρεοκοπία και την έξοδο από την Ευρώπη.
Ωστόσο, παρόλο που όλα τα παραπάνω του αναγνωρίζονται και είναι παραδεκτά από φίλους και εχθρούς, φαίνεται πως κάτι εξακολουθεί να του λείπει για να ανακάμψει εκλογικά και να βγει και πάλι μπροστά.
Τώρα, αυτή η ευκαιρία υπάρχει και πιστεύω ακράδαντα πως εκφράζεται μέσα από το πρόσωπο της υποψήφιας Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, της Άννας Διαμαντοπούλου.
Η πετυχημένη θητεία της σε πολλές θέσεις ευθύνης, ο ρόλος του ενεργού πολίτη της Ευρώπης που έχει μόνιμα το βλέμμα στραμμένο προς τα έξω για να μπορεί να εντοπίσει και να αξιοποιήσει εφαρμόζοντας στη χώρα μας κάθε τι καινούργιο και πρωτοπόρο που εμφανίζεται, η διαρκής επαφή και συνομιλία της με διάφορες σημαντικές προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο, έχουν καταστήσει την Άννα μια σύγχρονη και αποτελεσματική πολιτικό, ικανή να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια νικηφόρα πορεία, να το επαναφέρει στην Κυβέρνηση.
Η Άννα, φίλη και συνεργάτιδα για πολλά χρόνια, δεν είναι απλώς ένα κορίτσι που ξεκίνησε απ’ την Κοζάνη και πέτυχε να καταξιωθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά είναι η σύγχρονη πολιτικός που συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που μπορεί και πρέπει να διαθέτει ο επικεφαλής της δημοκρατικής παράταξης.
Το όραμα της, οι ιδέες της, ο τρόπος με τον οποίο έμαθε να δουλεύει όλα τα χρόνια και το γεγονός πως δεν φοβάται την αλήθεια εφόσον πρόκειται για την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, την καθιστούν την κατάλληλη επιλογή για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφάσισα να σταθώ στο πλευρό της, εκτιμώντας πως με την Άννα μπορούμε να ελπίζουμε ξανά.
Του Ιορδάνη Ανδρεάδη
Ακολουθήστε το 
