Πέρασε και η μεγάλη εβδομάδα και ολοκληρώθηκε η πορεία του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά, η σταύρωση του, η ταφή του και το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης.
Του Κων/νου Τζέκη
Της Ανάστασης του Χριστού, της ανάστασης του καθένα, της ανάστασης της φύσης.
Το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης το μαρτυρά το ανθάκι της αμυγδαλιάς που ανοίγει για να υποδεχθεί τη μέλισσα για το άλλο θαύμα της φύσης την αναγέννηση της.
Το μαρτυρά ο ανοιξιάτικος αέρας, ο ήλιος που αργά- αργά ζεσταίνει τη φύση και τις καρδιές μας, τα πρώτα τιτιβίσματα των χελιδονιών στα σύρματα.
Στο περίγραμμα αυτό της τελειότητας, της αναγέννησης, της αναδημιουργίας, της επιστροφής της Περσεφόνης από τον Άδη, εμφανίζονται σκοτεινές κηλίδες που αμαυρώνουν την αγαθότητα και το μεγαλείο του προορισμού της.
Βιαστές της αρμονίας είναι εκείνοι που θα αποτελούσαν την κορωνίδα της τελειότητας, αφού «κτίσθηκαν» καθ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση με τον Θεό. Είναι οι άνθρωποι. Αυτά τα πλάσματα, που βιάζονται να ξεπεράσουν τον Θεό, να προσπεράσουν την αρμονία της φύσης, να βιάσουν και να παραβιάσουν τη θεία δικαιοσύνη, την αρετή, τη γενναιότητα των πλασμάτων, που πορεύονται με μόνο τους όπλο και εφόδιο το ένστικτο και το αρχέγονο DNA.
Εγωπαθείς, άπληστοι, κρυψίνοες, φορτωμένοι με αμέτρητα ελαττώματα, που σκιάζουν τη φύση και κρύβουν τον ήλιο της δικαιοσύνης και της αρμονίας. Το παράξενο δεν είναι η ύπαρξη αυτών των ατελών ή άπληστων ανθρώπων, το παράξενο είναι το γεγονός της επιλογής αυτών των αρπακτικών από τους πολλούς, που ευελπιστούν μια Άνοιξη στη ζωή τους, και περιμένουν μάταια να τους φέρουν την Ανάσταση!!!. Στην εύφορη κοιλάδα των υποσχέσεων, πολλοί περιμένοντας πέθαναν από την πείνα, φώναζε ο περιζήτητος εγκληματίας Αλ Καπόνε.
Οι πολλοί, αναθέτουν την πορεία του μέλλοντός τους σε ανθρώπους με τα ελαττώματα του Πόντιου Πιλάτου , που διαρκώς πλένουν τα χέρια τους, ανεύθυνοι και αδαείς, σε ανθρώπους με την προδοσία του Εφιάλτη, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των προδοτικών τους δραστηριοτήτων, σε άπληστους και αρπακτικούς τύπους, που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα άγρια ζώα της φύσης, που καταπίνουν τον ερωτικό τους σύντροφο όπως οι αράχνες ή τον σκοτώνουν σαν τους κηφήνες μετά τη γονιμοποίηση της Βασίλισσας ή προσκυνούν ηλίθιους και κόλακες σαν τους αυλικούς ευνούχους όπως χαρακτηριστικά τους περιγράφει ο Αριστοτέλης. Οι ελάχιστοι δίκαιοι και ικανοί ου μπορούν να βοηθήσουν, παρακολουθούν από το περιθώριο αποσβολωμένοι και λησμονημένοι.
Πόλεμοι ακατανόητοι, ανταγωνισμοί πυρηνικών όπλων, βίαιες επεμβάσεις για εκμετάλλευση της γης, σε περιοχές φτωχών και πεινασμένων ιθαγενών, αδιαφορώντας για την δυστυχία και προσφυγιά, που πάντοτε ακολουθεί αυτές τις δράσεις και το σπουδαιότερο, την καμένη γη, που αφήνουν φεύγοντας βιασμένες ανήλικες κορασίδες μαζί με τους σκελετούς των ειλώτων, που δουλεύουν γι’ αυτούς χωρίς αξιοπρεπή αποζημίωση ή περίθαλψη.
Το τραγικό και ειρωνικό συνάμα είναι ότι αυτοί οι άπληστοι θα συνοδεύσουν τον Επιτάφιο, αυτοί θα κρατήσουν τις εικόνες, θα προσκυνήσουν τον Εσταυρωμένο και θα ευχηθούν δένοντας τα δάχτυλα κόμπο, καλή Ανάσταση. Μάλλον θα εύχονται τη δική τους νεκρανάσταση, γιατί ο Χριστός ανασταίνεται μόνο εκεί που οι άνθρωποι πεινάνε, δυστυχούν, είναι άρρωστοι και ανήμποροι. Αυτό γιατί μόνο εκείνοι μπορούν και ονειρεύονται.
Αυτούς ο Χρηστός παρηγορεί και στέλνει μηνύματα αναγέννησης και ελπίδας και μόνο αυτοί καταλαβαίνουν τα μηνύματά του, σαν τα σήματα Μορς, που τα διαβάζουν μόνο οι μυημένοι.
Χριστός Ανέστη
Ακολουθήστε το 
