Πολλές, πολλές σκέψεις ” συσσωρεύτηκαν ” όλον αυτόν τον καιρό στο μυαλό μου .
Χρόνια τώρα έχουν κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία, ” αξίες ” , που μάλιστα καταπιέζουν τις μικρές και μεγάλες κοινότητες, με αρνητικό χαρακτήρα .
Θέλουν μάλιστα να θεωρούνται μοντέρνες αξίες και να τις βαφτίζουν, ως ” τρεντ ” .
Χιλιάδες χρόνια, οι κοινωνίες των ανθρώπων γαλουχήθηκαν με αξίες μοναδικές, που σήμερα θεωρούνται παρωχημένες.
Τα αίτια κι οι λόγοι, είναι εξηγήσιμα/οι, μιας και ζούμε την πραγματικότητα καθημερινά.
Πρωταγωνιστές, τα “πρωινάδικα” των καναλιών της τηλεόρασης, τα σάιτ, το internet
Δεν θα μακρυγορήσω και θα μπω στο θέμα με τόλμη.
Μερικές συγκρίσεις, από μόνες τους, δείχνουν από τί κυριαρχείται ο άνθρωπος σήμερα, από παλιότερες εποχές.
Σήμερα διακρινόμαστε για τον υπερκαταναλωτισμό, χωρίς μέτρο.
Οι γονείς μας ήταν αυτάρκεις κι ολιγαρκείς και χαρακτηρίζονταν για την εργατικότητα, τον μόχθο.
Σύμφωνα με την Γιούροστατ,
( 57 ) εκατομμύρια τόνοι τροφίμων, μόνον στην Ευρώπη, πετάχτηκαν στα σκουπίδια, με την χώρα μας, να κατέχει την τρίτη θέση.
Πόσοι άνθρωποι πάνω στη Γη λιμοκτονούν;
Ο θεσμός της οικογένειας τρίζει συθέμελα, μια και ο γάμος θεωρείται παρωχημένος.
Αντ’ αυτού εφεύραν το σύμφωνο συμβίωσης και μάλιστα με χρονικό ορίζοντα τερματισμού.
Ακούμε από δημοσιογράφους κι άλλα πρόσωπα πολιτικά, είτε κοινωνικά, να δίνουν τον χαρακτηρισμό , ότι είναι της μόδας, τα νέα ζευγάρια να συζούν, είναι τα ” τρεντς ” της εποχής μας.
Πολλοί συνάνθρωποί μας ζουν, μόνοι τους, χωρίς κάποιο οικογενειακό ” βάρος ” . Έτσι θεωρούν την σύζυγο ή το παιδί.
Ναι και αυτό της μόδας είναι.
Της μόδας και πολύ μάλιστα είναι και τα ομόφυλα ζευγάρια, που φυγουράρουν ως πρότυπα στην κοινωνία μας.
Δεν αρνούμαι ότι οι άνθρωποι αυτοί, έχουν το δικαίωμα και μπορούν να επιλέγουν την σεξουαλική τους προτίμηση και να τυγχάνουν τον σεβασμό της κοινωνίας, χωρίς διακρίσεις.
Αντ’ αυτών, η ελληνική Βουλή, θα πρέπει να προτείνει την ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας και του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών, με προνόμια, ως το πρότυπο της σύγχρονης Ελλάδας.
Το πρότυπο, είναι ο γάμος των ετερόφυλων ζευγαριών, η τεκνοποίηση κι η ενδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας.
Μέσα από την οικογένεια, ο πατέρας, η μητέρα, αγωνιούν για τα παιδιά τους. Αναζητούν με την εργατικότητα και τις απολαβές τους να φροντίζουν για τα πάντα και να μην λείψει τίποτα από τα μέλη της οικογένειας, με σεβασμό, αγάπη και ζεστασιά.
Στις μέρες μας ακόμη,
” τρεντς ” , και σε μεγάλο βαθμό, χαρακτηρίζεται και η αθεΐα, η εθνική μας ταυτότητα, η απομάκρυνση κι αλλοτρίωση των αξιών της παράδοσης.
Πρότυπο είναι η ορθόδοξη πίστη μας, η φιλοπατρία, η αλληλεγγύη, ο αγώνας κατά της φτωχοποίησης.
Ζούμε και κι απολαμβάνουμε την οικογενειακή θαλπωρή των Μεγάλων Θρησκευτικών Εορτών, γιορτάζουμε τις ονομαστικές μας γιορτές, κι από την άλλη εναντιωνόμαστε κατά των ” πιστεύω ” μας, θρησκευτικών κι εθνικών.
Στον εργασιακό τομέα, περάσαμε από τον μόχθο και την εργατικότητα, στο αραλίκι, στην πολιτική των επιδομάτων και στην εγκατάλειψη της ύπαιθρης χώρας.
Μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως, στην Ελλάδα να μην θέλει κανείς να ασχοληθεί με την γεωργία και την κτηνοτροφία κι όλοι μας να προσβλέπουμε στην μόνιμη εγκατάσταση στις πόλεις.
Και τα χωριά…;
Αυτά τα άλλοτε ζωντανά κύτταρα της Ελλάδας, που δόξασαν και μεγαλούργησαν την Πατρίδα μας, να ζουν την ερημοποίηση και φτωχοποίηση.
Κλείνοντας, αυτές τις σκέψεις μου, αναρωτιέμαι βαθειά μέσα μου, αν θα πρέπει να αναθεωρήσουμε σαν ανθρώπινα όντα, αυτά που μας χάρισαν, αιώνες τώρα, οι λατρευτοί μας γονείς, αγράμματοι αλλά πλούσιοι σε συναισθήματα κι αξίες.
Στέφανος Βαβλιάρας
Ακολουθήστε το 
