Όταν ο σκηνοθέτης Άμος Γκιτάϊ κατέγραφε τη δολοφονία του Ειρηνιστή Πρωθυπουργού, του Ισραήλ Γιτζάκ Ραμπίν, στην ρεαλιστική του ελεγεία η «Τελευταία μέρα…», πιστεύω ότι προμήνυε τις συνέπειες της αποτρόπαιης πράξης. Προφανώς διέκρινε ότι το χέρι του υπέρ ορθόδοξου είκοσι εφτάχρονου Eβραίου Γιγκάλ Αμίρ στις τέσσερις Νοέμβρη του 1995, δεν το όπλισε η παρανοϊκή του συμπεριφορά, αλλά ο εκφραζόμενος με διάφορους τρόπους άκρατος ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ.
Αυτός ο φανατισμός που διάβρωνε κάθε Ειρηνευτική προσπάθεια συνύπαρξης, της Ισραηλινής και Παλαιστινιακής κοινότητας, συντηρείτο και από έναν Ισλαμικό ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟ, που τροφοδοτούσε το άσβεστο μίσος ανάμεσα στους δύο Λαούς. Έτσι η ευκαιρία στην ΕΙΡΗΝΗ που έδωσαν ο Γιτζάκ Ραμπίν και ο Σιμόν Πέρεζ, κόπηκε βίαια με τρεις σφαίρες στην πλάτη του Ισραηλινού Πρωθυπουργού. Και ενώ η Διεθνής Κοινότητα έμενε άφωνη στο άκουσμα της είδησης, οι ομάδες των φανατικών Εβραίων επέμεναν στο λάθος τους. Προφανώς ο σημερινός Πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, δεν θα θέλει να το θυμάται.
Κάνω αυτή τη μικρή αναφορά στο παρελθόν, μήπως μπορέσουμε και διακρίνουμε πως άνοιξαν οι πύλες της κόλασης, που οδηγούν στον ΑΦΑΝΙΣΜΟ τους δύο Λαούς. Μήπως μπορέσουμε και βρούμε μια απάντηση για τις εκκωφαντικές εκφράσεις μίσους και αδυσώπητης απανθρωπιάς, που έχουν καταλάβει τους δυο Λαούς και οδήγησαν στα αποτρόπαια εγκλήματα, που με απερίγραπτο κυνισμό διαπράχτηκαν στα παραμεθόρια Κιμπούτς. Αν δηλαδή, οι ανθρώπινες ζωές είναι το κέρδος στο ισοζύγιο του μίσους, αν οι ομηρίες είναι ο πειθαναγκασμός εξαργύρωσης του δικαίου, τότε, τότε το είδος του ανθρώπου και το νόημά του στον πάνω κόσμο, χάνεται στις υπόγειες στοές ενός διεστραμμένου και αμείλικτου νου.
Για να τα εξηγήσουμε όλα αυτά, θα πρέπει όπως προανέφερα να προβληματιστούμε σε τρία στοιχεία που θα κάνουν και τον πιο αφελή ν’ αναρωτιέται τι τελικά συμβαίνει;
Πως παραμονή της συμφωνίας του «Αβραάμ», που θα έφερνε την Σαουδική Αραβία αλλά και άλλες Αραβικές χώρες σε μια διαπραγματευτική επαφή με το Ισραήλ, που σε βάθος κάποιου χρόνου θα προσέγγιζε την Ειρήνη, έγινε η επίθεση της Χαμάζ μ’ αυτόν τον ανελέητο και εγκληματικό τρόπο κατά αθώων και ανυπεράσπιστων πολιτών. Πως από την άλλη, αυτό το αδιαπέραστο τείχος προστασίας του Ισραήλ, από τον ίσως πιο εκπαιδευμένο στρατό του Κόσμου, από τις πιο αποτελεσματικές μυστικές υπηρεσίες και από τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που παρακολουθούν τα πάντα, πιάστηκαν στον ύπνο, χωρίς να προστατεύσουν αθώους πολίτες, οικογένειες μέσα στα σπίτια τους, και μωρά παιδιά. Πως επίσης, ενώ είχε προγραμματιστεί για την επομένη, η τετραμερής διάσκεψη για να δώσει έστω και την ύστατη στιγμή ένα περιθώριο στην Ειρήνη, επλήγη το νοσοκομείο αλ Αχλί με εκατόμβη νεκρούς, ακυρώνοντας έτσι την όποια προσπάθεια ν’ αποφευχθεί το χάος.
Πώς να εξηγηθούν όλα αυτά; Τι συμπεράσματα μπορούν να βγουν; Ποιους ωφέλησε και ποιοι σκοποί βρήκαν αφορμή να οπλίσουν τα πιο σκοτεινά μυαλά στον όλεθρο και την καταστροφή; Μην μπείτε στον πειρασμό να ρωτήσετε ποιος φταίει. Το ερώτημα είναι αίολο και οι απαντήσεις προσχηματικές. Η αξία της ζωής δεν είναι δικαίωμα κανενός να αποφασίζει την ύπαρξή της. Κανένας Λαός, είτε είναι ο εκλεκτός του Θεού, είτε είναι ο επιδραστικά αφοσιωμένος στην Πίστη του, δεν μπορεί να ξεπλένει αμαρτίες με το αίμα αθώων πολιτών.
Και ο πιο απλός νους αντιλαμβάνεται ότι το Ισραήλ έχει δικαίωμα να αμυνθεί και να προστατεύσει το Λαό του. Όπως και όλοι πρέπει να σεβαστούμε ότι και οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται μια ανεξάρτητη Πατρίδα. Πέρα από φυλετικές διακρίσεις και θρησκευτικούς διαχωρισμούς, πρέπει να βρεθεί η διάλεκτος της συμφιλίωσης. Οι κραυγές φανατισμού μόνο ανελέητο πόνο μπορούν να φέρουν. Πριν τελειώσει ο χρόνος του ΑΥΡΙΟ, πριν την ολοκληρωτική καταστροφή και πριν οι λεηλατημένοι εγκέφαλοι από το μίσος διαγράψουν τον ΑΝΘΡΩΠΟ από τα λεξικά τους, η Ανθρωπότητα έχει χρέος στην επίκληση «Στήθι ήλιε επί την Γαβαών, και συ σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών » να μην επιτρέψει άλλη «τελευταία μέρα…», και άλλους «μάρτυρες…».
Μαγκλάρας Βασίλης 22/10/2023
magklarasvas@yahoo.gr
Ακολουθήστε το 
