Στις 15 Ιουνίου και στα πλαίσια αγρυπνίας προς τιμήν του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος, τελέστηκε στον ι. Ναό Παναγίας της ι. μονής Αγ. Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου το 40ήμερο μνημόσυνο της θεολόγου καθηγήτριας Αγνής Παπαποστόλου,
Η Αγνή εγκατέλειψε πλήρης ημερών (95 ετών) τα γήινα την Κυριακή 14 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια της τα έζησε στη γυναικεία Αδελφότητα «Χριστιανική Ελπίς». Είχα την τύχη να είμαι παρών και στην κηδεία της στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στο μνημόσυνό της στο Παλαιογράτσανο. Λόγοι βαθειάς εκτίμησης και συναδελφικού χρέους με αναγκάζουν να χαράξω τις γραμμές που ακολουθούν. Η κηδεία της, αν και καθημερινή, υπήρξε πάνδημος.
Εκφωνήθηκαν πέντε αποχαιρετιστήριοι λόγοι, καθένας με διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο, που εξήραν την προσωπικότητα της θανούσης. Πρώτος ομιλητής υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης, ο οποίος εξομολογήθηκε ότι σ’ αυτήν οφείλει ότι σπούδασε θεολογία και έγινε κληρικός. Ανέφερε ακόμη ότι και ο μακαριστός π. Αυγουστίνος Μύρου στην Αγνή οφείλει την προτίμηση της θεολογίας και της ιερωσύνης. Δεύτερος ομιλητής ήταν ο π. Μιχαήλ Κόνιας, πνευματικός της Αδελφότητος «Απολύτρωσις», ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο της Αγνής ως μέλους της Αδελφότητος «Χριστιανική Ελπίς».
Τρίτος ομιλητής ήταν ο Πρόεδρος της Αδελφότητος «Απολύτρωσις», Γεώργιος Μυτιληναίος, ο οποίος σε ιδιαίτερο ύφος περιέγραψε χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Αγνής. Τέταρτος ομιλητής ο ανιψιός της, Απόστολος Παπαδημητρίου, ο οποίος, με συγκίνηση αναφέρθηκε στην απόφαση της θείας του ν’ αφιερωθεί στο Θεό και στη στάση της απέναντι στον σοφό Μητροπολίτη Κοζάνης Διονύσιο Ψαριανό. Τελευταίος ομιλητής υπήρξε ο Γρεβενιώτης Ιωάννης Χασιώτης, που αναφέρθηκε στο ρόλο της Αγνής στο να αγαπήσει το Ευαγγέλιο και να το αποστηθίσει.
Μετά τον ενταφιασμό της στα νεκροταφεία του Φιλύρου, έψαλλαν οι αδελφές γύρω στον τάφο της διάφορα αγαπημένα της τραγούδια.
Η Αγνή Παπαποστόλου, πέρα από συνεπής και πιστή θεολόγος καθηγήτρια, με πολύ καλή απήχηση στους μαθητές και στις μαθήτριές της, υπήρξε πρόσωπο που άφησε έντονο το αποτύπωμά της στην Κοζάνη.
Δραστηριοποιήθηκε στα κατηχητικά της Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, στους γυναικείους κύκλους Αγ, Γραφής και στο κήρυγμα του Λόγου του Θεού σε αίθουσες Ορθοδόξων Συλλόγων. Δεν οδηγούσε η ίδια αυτοκίνητο. Επισκέπτονταν όμως πολλά χωριά με τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες, περιμένοντας στη στάση υπό βροχή, κρύο και χιόνι. Την ίδια ημέρα επισκέπτονταν πρώτα τη Λευκόβρυση, έκανε στο ναό το μάθημα, έπειτα από τη στάση έπαιρνε το αστικό για Πρωτοχώρι. Αφού τελείωνε το μάθημα στο Πρωτοχώρι με το ίδιο μέσο μετέβαινε στη Λευκοπηγή και τέλος στην Αγ. Παρασκευή. Όταν επέστρεφε στην Κοζάνη με το αστικό είχε ήδη νυχτώσει προ πολλού. Όλο το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στην κατήχηση. Πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη και το χριστιανικό τραγούδι στο στόμα. Ήταν όντως «η ιεραπόστολος της Κοζάνης». Δεν περιοριζόταν όμως μόνο σ’ αυτήν. Η πόλη και τα χωριά των Γρεβενών γνώρισαν επίσης την ιεραποστολική της δράση. Το ίδιο και η Πτολεμαΐδα και η Φλώρινα.
Άλλος τομέας δράσης της με πολύ καλά αποτελέσματα ήταν οι κατασκηνώσεις των Μητροπόλεων Φλωρίνης και Κοζάνης. Όλοι οι καλοκαιρινοί μήνες ήταν αφιερωμένοι σ’ αυτές. Πολλές μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου έχουν να διηγούνται πολλά για την πνευματική ωφέλεια που αποκόμιζαν από τη συναναστροφή μαζί της.
Εκεί που αφιέρωσε πολύ χρόνο της ζωής της ήταν η διοργάνωση γιορτών, καθώς και το ανέβασμα θεατρικών έργων στη σκηνή. Πολλά από τα σενάρια των έργων τα έγραφε η ίδια. Κατάμεστες ήσαν οι αίθουσες των Σαράντα Μαρτύρων καθώς και άλλων Συλλόγων διαφόρων πόλεων, όταν παρουσίαζε τα θέατρά της η Αγνή, η οποία κήρυττε μέσω των θεάτρων της.
Το κήρυγμα ήταν η ζωή της. Όταν στα τελευταία της, δυσκολευόταν να γνωρίσει ακόμη και συγγενικά της πρόσωπα, και πάλι δεν εγκατέλειψε το κήρυγμα. Μια μέρα, λίγους μήνες πριν πεθάνει, την ακούει η Τούλα Γκέλιου, που τη διακονούσε πιστά σε όλη τη διάρκεια της ασθένειάς της, να κάνει σαν σε παραλήρημα κήρυγμα για την ανάσταση του Χριστού. Τη συγχάρηκε η Τούλα για το κήρυγμά της, αυτή όμως δεν θυμόταν τίποτε. Αυτή ήταν η Αγνή. Μπορεί να μη θυμόταν στενά συγγενικά της πρόσωπα, Δεν ξεχνούσε όμως το Κύριό της και την Ανάστασή Του, στο κήρυγμα των οποίων έταξε όλη τη ζωή της. Είθε ο Κύριος, τον οποίο πιστά και με ενθουσιασμό υπηρέτησε, να την ανταμείψει με την ατελεύτητη ζωή.
Δρ Τσακαλίδης Γεώργιος
Ακολουθήστε το 
