Με την σύγκρουση στην Ουκρανία να συνεχίζεται για πάνω από έναν χρόνο, οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να είναι μπερδεμένοι και να δείχνουν αναστατωμένοι από τα μηνύματα που λαμβάνουν από διάφορες περιφερειακές δυνάμεις.
Ένα ρωσικό πλοίο «δένει» σε λιμάνι της Νότιας Αφρικής φορτωμένο με όπλα, με τις ΗΠΑ να υποστηρίζουν ότι τα όπλα κατευθύνονται προς τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, η Ινδία συνεχίζει να αποτελεί τον μεγαλύτερο πελάτη ρωσικού πετρελαίου ενώ ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα κατηγορεί τη Ρωσία και την Ουκρανία εξίσου για τον πόλεμο.
Σύμφωνα με τους Financial Times, οι Ευρωπαίοι ορθώς εμφανίζονται αναστατωμένοι τη στιγμή που οι «νότιες δυνάμεις», όπως αναφέρονται στο άρθρο, «παρακολουθούν με απαθή μηδενισμό την σύγκρουση και αναζητούν τρόπους να επωφεληθούν».
Φιλοδοξίες τοπικού επιπέδου
Ωστόσο, όπως αναφέρει η σχετική ανάλυση, η συγκεκριμένη κατάσταση είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι φιλοδοξίες των ευρωπαϊκών κρατών έχουν συρρικνωθεί και πλέον εμφανίζονται μόνο σε τοπικό επίπεδο. Η Γαλλία, η Βρετανία, ακόμη και η εμπόλεμη ουσιαστικά Ρωσία εμφανίζονται στην διεθνή σκηνή σαν τοπικές δυνάμεις.
Η διαφορά, σύμφωνα με τους Financial Times, είναι ότι ενώ οι δυνάμεις του κάποτε λεγόμενου αναπτυσσομένου κόσμου δέχονται την πραγματικότητα, οι πρώην αυτοκρατορίες της Ευρώπης εξακολουθούν να προσποιούνται ότι παραμένουν αυτοκρατορίες.
Οι περιφερειακές δυνάμεις κατανοούν απόλυτα την υποκρισία των δυτικών χωρών ενώ συγχρόνως είναι ξεκάθαροι απέναντι στη Ρωσία. Δεν πιστεύουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι «πόλεμος για την παγκόσμια δημοκρατία» ή ότι η Δύση ανάγκασε τον Πούτιν να επιτεθεί στην Ουκρανία. Απλά ακολουθούν τη δική τους πολιτική που αποβλέπει στο δικό τους συμφέρον.
Η σκληρή πραγματικότητα
Αυτή όμως είναι μια πρόσφατη κατάσταση. Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εξακολουθούσαν να έχουν παγκόσμιες φιλοδοξίες. Η Βρετανία επενέβη στρατιωτικά σε Αφγανιστάν και Ιράκ, η Γαλλία επενέβη στη Δυτική Αφρική, συνολικά η Δύση καθαίρεσε πρακτικά τον ηγέτη της Λιβύης, συνταγματάρχη Καντάφι, ενώ η Ρωσία επενέβη στρατιωτικά σχεδόν παντού, από τη Συρία μέχρι το Μάλι.
Μέσα σε λίγα όμως χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει. Οι υπερπόντιες εκστρατείες Γαλλίας και Βρετανίας τερματίστηκαν. Ο βρετανικός στρατός έχει το μικρότερο μέγεθος από την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων ενώ μόλις το 0,2% των ενόπλων δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου εδρεύει σε Ασία ή Ωκεανία. Ομοίως η Ρωσία που είναι τόσο εκτεθειμένη στην Ουκρανία που χάνει ακόμη και τον έλεγχο της άλλης γειτονιάς της, της Κεντρικής Ασίας.
Παρόλα αυτά συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν παγκόσμιες δυνάμεις. Χαρακτηριστικό, όπως αναφέρουν οι Financial Times, είναι το γεγονός ότι η Γαλλία θεωρεί εαυτόν «δύναμη στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού» βασιζόμενη στο γεγονός ότι στην περιοχή βρίσκονται διασκορπισμένοι 1,5 εκατομμύριο Γάλλοι πολίτες.
Ωστόσο, όπως ο αρχηγός του γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού παρομοιάζει τον ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή του Ειρηνικού σαν «εμφάνιση με ένα αυτοκίνητο 2CV για έναν αγώνα της Formula 1».
Την ίδια ώρα το NATO παραμένει αυστηρά περιορισμένο στα όρια της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η Ρωσία και η Μάντσεστερ Σίτι
Με έναν μάλλον γλαφυρό τρόπο παρουσιάζουν οι Financial Times τη θέση της Ρωσίας: αν και πλασάρεται σαν φόβητρο για τη Δύση, μοιάζει περισσότερο με ομάδα δεύτερης κατηγορίας που φαντάζεται ότι είναι αντίπαλος της Μάντσεστερ Σίτι.
Η μόνη χώρα στην οποία το άρθρο αναγνωρίζει το status της περιφερειακής δύναμης είναι η Τουρκία και αυτό λόγω θέσης. Βρίσκεται σε περιοχή που καλύπτει το μέτωπο της Συρίας, ελέγχει τις εξαγωγές σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας και επιπλέον ελέγχει τα περάσματα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.
Οι Financial Times καταλήγουν ότι, προς το παρόν, υπάρχουν μόνο δύο παγκόσμιες υπερδυνάμεις: οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα. Μάλιστα, τονίζεται ότι αν τελικά οι δύο υπερδυνάμεις συγκρουστούν για την Ταϊβάν, κάθε ευρωπαϊκή δύναμη θα συνεχίσει να παρακολουθεί τα γεγονότα χωρίς ικανότητα οποιασδήποτε παρέμβασης.
Πηγή: ΟΤ.GR
Ακολουθήστε το 
