Φωνάζουμε για την κατάπτωση της Ελληνικής κοινωνίας, για τη χαλάρωση των θεσμών, για την αποξένωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, για την αδιαφορία των συνανθρώπων μας προς τους πάσχοντες.
Του Κων/νου Τζέκη
Σωστά διαμαρτυρόμαστε και αναζητούμε επί τέλους κάποια χαραμάδα να μπει το φως και να αισθανθούμε κάπως ανετότερα και γιατί όχι περήφανα. Αυτό συμβαίνει αν κάποιος μεμονωμένα ή μια ομάδα ξεπεράσει τον εαυτό της και μας δώσει δείγματα αλτρουισμού, μεγαθυμίας και βεβαίως το καλώς εννοούμενο άριστο παράδειγμα. Αναφέρομαι στις ειλικρινείς σχέσεις και δράσεις αλτρουισμού. Σαφώς στον λαό υπάρχει δυσπιστία αν αναλογισθούμε τις διάφορες κιβωτούς κλπ. αλλά οι εξαιρέσεις κάνουν τους κανόνες.
Όμως μόνο για λίγο. Την επόμενη στιγμή καταπίπτουμε στα τάρταρα και αισθανόμαστε περήφανοι για πράγματα επουσιώδη και εφήμερα, έστω κι αν είναι αυτή η ικανοποίηση μιας στιγμής. Για ένα γκολ της ομάδας μας, για μια μικρή φιλοφρόνηση για κάτι το ασήμαντο, εμπρός στα τεράστια προβλήματά μας.
Παράδειγμα αλτρουισμού η συμπάθεια και το πένθος για κάποιον επώνυμο τραγουδιστή ή καλλιτέχνη. Κατά πολλούς η απώλεια είναι άδικη και μπορεί να έχουν δίκιο οι πιστοί του και φίλοι του και οι θαυμαστές του.
Λουλούδια, κλάματα, αφιερώσεις, αναθέματα, κατάρες, υποψίες εγκληματικής ενέργειας και γενικά εκδηλώσεις λατρείας. Τα κανάλια δεν αφήνουν συμπεθέρα του γείτονα που να μην τη ρωτήσουν, στιγμή από τις προηγηθείσες ώρες, Πένθος βαρύ και απαρηγόρητο. Έχουν δίκιο. Αυτό θέλει η κοινωνία, αυτό σχολιάζουν και τα κανάλια.
Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση να τιμηθεί ένας καλλιτέχνης, ένας επώνυμος και μάλιστα επιβάλλεται να γίνει αυτό. Ύστερα έρχονται οι προτομές στις πλατείες, οι ονοματοδοσίες, τα αφιερώματα και μπορεί, ανάλογα με την πίεση που δέχονται οι τοπικοί άρχοντες και μουσεία.
Από την άλλη κανείς δεν έκλαψε για τους άλλους. Τους ανώνυμους, που κάποια αποφράδα μέρα κλείνουν τα μάτια τους παντοτινά. Τα παλληκάρια που σκοτώνονται σε τροχαία.
Πλήρης αδιαφορία της κοινής γνώμης, αλλά και των ευαίσθητων καναλιών μας. Όχι μόνο για την προσωπικότητα των αναχωρησάντων, αλλά για τη μείωση τα ων ατυχημάτων. Για την αλόγιστη χρήση ουσιών και την οδήγηση υπό την επήρειά τους. Άστο αυτό δεν πουλάει θα αποφανθεί ο κύριος Διευθυντής.
Που είναι η εκστρατεία για τη μείωσή τους; Που κρύβονται οι ειδικοί; Μήπως παρακολουθούν και αυτοί μαγειρική όπως όλοι οι Έλληνες; Μπορεί.
Ας κάνουμε ένα τεστ. Θα γράψω τυχαία από τον κατάλογο των νεομαρτύρων της χώρας μας, οκτώ ονόματα. Όποιος βρει τη δραστηριότητα αυτών των ανθρώπων εντάσσεται σίγουρα στην τάξη των ευαίσθητων πολιτών. Όποιος δεν τους θυμάται, μάλλον πρέπει να επαναδιατυπώσει τα ενδιαφέροντά του.
Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος, Έκτορας Γιαλοψός, Αναστάσιος Τουλίτσης, Κωνσταντίνος Πανανάς, Ελευθέριος Ευαγγέλου, Ευστάθιος Τσιτλακίδης, Μάριος- Μιχαήλ Τουρούτσικας Τους γνωρίζετε; Τους θυμάστε; Όχι αγαπητοί μου δεν ήταν καλλιτέχνες, ούτε τραγουδιστές.
Ήταν απλά ήρωες. Οι τρεις νεκροί των Ίμιων , οι τρεις νεκροί του Αιγαίου και οι δύο νεκροί του Ιονίου. Αξιωματικοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας που χάθηκαν για την Πατρίδα. Που η μάνα Ελλάς θα τους αγκαλιάσει και θα τους ζεστάνει στο άγιο χώμα της, αλλά από εμάς τους ζωντανούς, ένοχη σιωπή.
Σιωπή για το μέλλον των οικογενειών τους, σιωπή για την πενιχρή σύνταξη των κληρονόμων, σιωπή για τον άδικο και δοξασμένο χαμό τους.
Σιωπή στις τοπικές κοινωνίες τους. Μπούχτισε η περιοχή από ονόματα οδών μυθικών ηρώων, νυμφών, ξένων επώνυμων. Για τους κοντινούς μας, ούτε κουβέντα. Δεν αγιάζει κανείς στον τόπο του θα αποφανθεί ο περισπούδαστος τοπικός άρχοντας.
Είναι τα κορόιδα της κοινωνίας που θυσιάζονται για την Πατρίδα. Τι παρηκμασμένη άποψη Θεέ μου. Τι ξεχασμένη υπόθεση. Παράδειγμα η άρνηση της πολιτείας να εξομοιώσει τους ήρωες με τους Αντιστράτηγους, ενώ οι τελευταίοι πιλότοι αξιώθηκαν έστω και νεκροί να προαχθούν στον βαθμό του Αντιπτεράρχου!!!
Αν όμως θέλουμε να αλλάξουμε την Πατρίδα μας, αν θέλουμε να πετάξουμε λίγο ψηλότερα, λίγο μακρύτερα λίγο γρηγορότερα, δεν πρέπει να τους θυμόμαστε; Προς Θεού δεν λέω να ξεχνάμε τους άλλους, αλλά βρε αδελφέ λίγο τσίπα, λίγο ντροπή, λίγο φιλότιμο βλάπτει; Δεν βλάπτει.
Φιλότιμο, μια Ελληνική λέξη που δεν μεταφράζεται στα Αγγλικά ή και σε άλλες γλώσσες. Μάλλον γι’ αυτό ξεχάστηκε. Χάθηκε ο κόσμος να την μεταφράζαμε; Έτσι τουλάχιστον θα την θυμόντουσαν οι νέοι και θα την πρόσθεταν στην αργκό τους.
Ακολουθήστε το 
