Μπορεί, να είναι η χώρα μας εκείνη, που θα πρέπει να διεκδικήσει το βραβείο Γκίνες, αναφορικά με τους εξευτελισμούς που υπέστη παλαιότερα αλλά και τώρα από τις μεγάλες και δήθεν φιλικές χώρες.
Μπορεί, να μην υπάρχει άλλος λαός, με τόση χαμηλή αυτοεκτίμηση, όπως εμείς οι Ελληναράδες, που ενώ βλέπουμε φιλικές χώρες να αδιαφορούν για τα συμφέροντά μας ή για το δίκαιο, ανερυθρίαστα μάλιστα να τους φιλάμε σταυρωτά για τις προδοτικές τους ενέργειες.
του Κων/νου Τζέκη
Ακόμα και η φιλική μας Αμερική, την ώρα που ζητά διευκολύνσεις και η σχετική διάταξη μόλις ψηφίσθηκε στη Βουλή, δια του Προέδρου της, δηλώνει ουδέτερη στάση στην επιθετικότητα της Τουρκίας, αδιαφορώντας αν η τελευταία, ποδοπατεί διεθνείς συμβάσεις και δίκαια. Έτσι μετά την πράγματι παραδειγματική φιλοξενία του Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο, η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Αμερικής δηλώνει ότι η Αμερική είναι υπέρ των Διεθνών Συνθηκών κλπ κουραφέξαλα, αντί να πούνε τους Τούρκους : «Θέλετε εξοπλισμό; Τότε απαγορεύεται να χρησιμοποιείται αυτός εναντίον χώρας του ΝΑΤΟ».
Ένα από τα πολλά περιστατικά είναι και το λεγόμενο επεισόδιο Νίκολσον και θεωρείται ενδεικτικό της υποτέλειας και του ραγιαδισμού, που επιδεικνύουμε σε θέματα ακόμη και μικρής σημασίας.
Ιανουάριος 1830 στην Αθήνα. Η Κυβέρνηση Τρικούπη στην εξουσία και ο Δήμος Αθηναίων, προέβη σε δενδροφύτευση του λόφου Λυκαβηττού και απαγόρευσε την κίνηση πεζών σε ορισμένα σημεία του λόφου. Την 4η Ιανουαρίου (με το νέο ημερολόγιο η 16η) εκτελούσε υπηρεσία φύλαξης του σημείου εκείνου ο Χωροφύλακας Λουκάς Καλπούζος, άνθρωπος αψύς και οξύθυμος (διανοητικά ανισόρροπος σύμφωνα με κάποιες πηγές) .
Το απόγευμα της ημέρας εκείνης ο Άγγλος επιτετραμμένος στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον μαζί με τη σύζυγό του επισκέφθηκε τον Λυκαβηττό κάνοντας τον απογευματινό του περίπατο.
Μόλις ο Χωροφύλακας αντιλήφθηκε το ζευγάρι να κινείται σε χώρο απαγορευμένο, το σταμάτησε με τρόπο εριστικό και παρά του ότι ο Άγγλος δήλωσε την ιδιότητά του ο Καλπούζος τον έπιασε από το μανίκι και τον χτύπησε με ένα μπαστούνι στον ώμο.
Ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε. Η Αγγλική Πρεσβεία διαμαρτυρήθηκε εντονότατα και ο Νίκολσον πήγε στον Τρικούπη και απαίτησε να απολύσει τον Χωροφύλακα. Ο Τρικούπης συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις του …..αφεντικού του.
Για την ώρα είχε φανεί ότι ο Νίκολσον ικανοποιήθηκε και το επεισόδιο μάλλον θεωρούνταν λήξαν. Όταν όμως ο Νίκολσον διάβασε την ημερήσια διαταγή που καταλόγιζε και σ’ αυτόν ευθύνες, έγινε ….Τούρκος.
Απαίτησε δημόσια συγνώμη από το Σώμα της Χωροφυλακής!!! Η παράλογη απαίτησή του έγινε δεκτή από τον Τρικούπη. Έτσι στις 11 το πρωί της 7ης Ιανουαρίου δύναμη από εκατό άνδρες της Χωροφυλακής, παρατάχθηκε στην Πλατεία Συντάγματος, και παρουσίασε όπλα, στον Βρετανό πρόξενο Μέρλιν ενώ η μπάντα παιάνιζε τον Εθνικό Ύμνο της …Αγγλίας.
Η Ελληνική Σημαία του αγήματος χαμήλωσε μέχρι τα γόνατα των Άγγλων, δείγμα υποταγής και υποτέλειας.
Ο συγκεντρωμένος κόσμος αγανακτισμένος από τα συμβαίνοντα, απείλησε να λυντσάρει του Άγγλους, οι οποίοι με δυσκολία φυγαδεύτηκαν.
Το περιστατικό αυτό δεν ξεχάσθηκε. Ο λαός απαιτούσε την παραίτηση του Τρικούπη. Η Κυβέρνηση Τρικούπη παραιτήθηκε και έχασε τις εκλογές από τον αντίπαλό της Δηλιγιάννη.
Ο δημόσιος εξευτελισμός δεν ήταν ο μόνος. Ακολούθησε το επεισόδιο Πατσίφικο, όμοιο με το πρώτο. Απλά επαναλήφθηκε, αφού η Κυβέρνηση δεν είχε το σθένος να αρνηθεί την πρώτη φορά.
Πρακτική που επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα και έχει ο Θεός.
Η αξιοπρέπεια δεν χάνεται, αν δεν την παραδόσεις, έλεγε ένας σοφός. Εμείς, τότε, αλλά και πάντοτε, την παραδίδουμε, για να μιλάμε στη Βουλή για εθνική υπερηφάνεια.
Αν έτσι αισθανόμαστε την υπερηφάνεια, τότε μάλλον κάνουμε λάθος, αφού αυτή είναι ο ορισμός της υποτέλειας. Περαστικά μας
Ακολουθήστε το 
