Το αντιεμβολιαστικό αντάρτικο…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Ο πλανήτης επί μια διετία βιώνει μια πρωτόγνωρη για τις διαστάσεις της πανδημία, που έχει αναταράξει όχι μόνον τις δομές υγείας αλλά το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η αλήθεια είναι ότι οι πανδημίες και οι λιμοί στο παρελθόν είχαν μια συχνότερη επαναληπτικότητα λόγω της έλλειψης κανόνων υγιεινής και των κατάλληλων εργαλείων της ιατρικής. Τις μεταπολεμικές δεκαετίες, ωστόσο, ιδίως στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο, όπου το βιοτικό επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα, όπως και η αυτοπεποίθηση από τις κατακτήσεις της επιστήμης, οι πανδημίες θεωρήθηκαν μόνον ως ιστορική πληροφορία. Συχνά, όμως, οι βεβαιότητες υπάρχουν για να καταρρίπτονται, «τσαλακώνοντας» την έπαρση του ανθρώπου.

Αυτός ο, αόρατος με γυμνό μάτι, πανταχού παρών εχθρός, που απειλεί την ανθρώπινη ζωή προκάλεσε μια τεράστια κινητοποίηση των κρατικών μηχανισμών, αλλά και της επιστημονικής κοινότητας. Αρχικώς, η αντίδραση συμπεριέλαβε αναγκαστικά περιοριστικά μέτρα, που ανέστειλαν προσωρινά το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης, και το παροδικό κλείσιμο της οικονομικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας -με παράλληλα μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας, οικονομικής στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων και τηλεκπαίδευσης. Το ουσιαστικό, όμως, κτύπημα στην πανδημία δόθηκε από την ανακάλυψη και προώθηση σε πλανητική κλίμακα των εμβολίων, που φιλοδοξούν να κτίσουν ένα τείχος ανοσίας. Σε όλη αυτή την, αναμφίβολα, επώδυνη και μακρόχρονη, διαδικασία, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών προσαρμόστηκε και ενστερνίστηκε τις παραινέσεις της επιστημονικής κοινότητας. Έγινε κατανοητό ότι η νίκη επί του κορονοϊού θα επέλθει μόνον εφόσον προαχθεί η ατομική υπευθυνότητα. Αντιληφθήκαμε, δηλαδή, ότι για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας αλλά και τους γύρω μας, και κυρίως τους πλέον δικούς μας ανθρώπους, οφείλουμε οι ίδιοι να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και να κάνουμε τα ενδεικνυόμενα εμβόλια. Άλλωστε, οι εκατόμβες των νεκρών δεν άφηναν πολλά περιθώρια αμφιβολιών. Στην πατρίδα μας μάλιστα, ενώ στην πρώτη φάση της πανδημίας βαθμολογηθήκαμε με άριστα στον τρόπο αντιμετώπισής της με έγκαιρα και αυστηρά μέτρα, στα μετέπειτα κύματα βρεθήκαμε να μετρούμε δεκάδες θύματα καθημερινώς. Το θλιβερό αυτό αποτέλεσμα, όμως, οφείλεται πρωτίστως σε μια δύσκολα εξηγήσιμη εμμονή ενός σεβαστού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, που εξ αρχής κράτησε μια αρνητική στάση απέναντι σε κάθε μέτρο για την αναχαίτιση της πανδημίας. Το πρώτο διάστημα μεταξύ των «αρνητών» είχε επικρατήσει η άποψη ότι ο κορονοϊός ήταν ένα ψεύδος, μια καλοστημένη επιχείρηση προπαγάνδας από την κυβέρνηση ή από κάποιους σκοτεινούς κύκλους παγκόσμιας κυριαρχίας, με σκοπό την καταστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Στην δεύτερη φάση, με την εμφάνιση των εμβολίων, επικράτησε η θεωρία πως μέσω των εμβολίων μεταλλάσσεται το ανθρώπινο DNA ή τοποθετούνται μικροτσίπς, τα οποία θα μετατρέψουν τον άνθρωπο σε ρομπότ. Η ιδεολογική αφετηρία που εκκινούσαν οι υποστηρικτές αυτών των απόψεων δεν ήταν κοινή. Και ανάμεσά τους πολλοί ήταν αυτοί που παρασύρθηκαν αφελώς από διαφόρους «ψευτοπνευματικούς», «ψευτογεροντάδες», κομπογιαννίτες γιατρούς και δικηγόρους. Το δυστύχημα ήταν ότι σε όλους αυτούς υπήρξαν μέσα ενημέρωσης, αλλά και πολιτικά πρόσωπα, που τους «έκλειναν το μάτι», που έπαιξαν πολιτικά παιχνίδια, για μικροκομματικούς λόγους. Ακόμη και από την αξιωματική αντιπολίτευση, είτε με την υποστήριξη σε μαζικές συγκεντρώσεις που έγιναν εστίες διάδοσης του κορονοϊού είτε με το αντιεμβολιαστικό «αντάρτικο» του κ. Πολάκη. Το τίμημα που πληρώσαμε, όμως, από όλα αυτά τα φαινόμενα ανευθυνότητας ήταν πολύ υψηλό. Γιατί οι ΜΕΘ είναι γεμάτες από ανεμβολίαστους, και από αυτήν την δεξαμενή είναι η συντριπτική πλειοψηφία όσων, δυστυχώς, χάνουν τη μάχη της ζωής.

Λένε ότι το πυκνότερο σκοτάδι είναι λίγο πριν φωτίσει. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ίσως σήμερα βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Η μετάλλαξη της Όμικρον, που διαδίδεται ευκολότερα αλλά με ηπιότερα συμπτώματα, αλλά και οι μαζικοί εμβολιασμοί μπορούν να φέρουν το τέλος της δοκιμασίας και την αποκατάσταση της κανονικότητας σύντομα. Ας βάλουμε, επομένως, όλοι το χέρι μας και ας παραμερίσουμε τις καταστροφικές πλάνες, ώστε αυτή η μέρα της ελευθερίας να έλθει νωρίτερα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.