Κοινωνικά φαινόμενα

Του Κων/νου Τζέκη

Η κοινωνία, σαν εξελίξιμος και ζωντανός οργανισμός που είναι, περνάει διάφορα στάδια, άλλοτε ένδοξα και διδακτικά, άλλοτε με προβληματισμό, που δημιουργούν περίσκεψη και ανησυχία.

Θα σταθούμε σε δύο φαινόμενα επαναλαμβανόμενα που προκαλούν προβληματισμό και γιατί όχι ανησυχία.

Πρώτα το  φαινόμενο της ομαδικής παραβατικότητας των Ρομά στην Αττική που συγκεντρωμένοι καμιά εικοσαριά νεαροί, που ζουν πιθανόν στην εγκληματικότητα, έβγαλαν τα όπλα και άρχισαν τους πυροβολισμούς με όπλα φονικά και σύγχρονα, ζωσμένοι με αλεξίσφαιρα.

Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από τα παλιά χρόνια στη χώρα μας σε μια περιοχή της Ελλάδας, που σε κάθε κοινωνική εκδήλωση, γάμοι, βαφτίσια κλπ έβγαζαν τα όπλα και πυροβολούσαν ομαδικά, ακόμα και αμούστακα παιδιά. Παρά τις δήθεν προσπάθειες της Αστυνομίας το έθιμο αυτό δεν παύτηκε, αφού υπάρχει η ανοχή και η συγκατάθεση της πλειοψηφίας των κατοίκων αλλά και των υπηρεσιών της που στελεχώνονται κατά κανόνα από την ίδια κοινωνία.

Έτσι και στα δυτικά προάστεια του κλεινού άστεος.  Οι κάτοικοι του Ζαφειριού, του Μενιδίου κλπ σχεδόν στην πλειοψηφία τους σιωπούν ή αποδέχονται αυτή τη συμπεριφορά.

Οι διάφοροι «ειδικοί» και οι πολιτικοί που στέκονται εμπρός των τηλεοράσεων μας, ασχολούνται με όλα τα πέριξ αλλά ποτέ με την ουσία.

Διαμαρτυρόμαστε ότι οι Ρομά δεν κοινωνικοποιούνται αλλά αγνοούμε ότι είναι αστοί νομάδες με μια ξένη προς τη δική μας κουλτούρα, ότι μιλούν τη δική τους γλώσσα, έχουν τα δικά τους έθιμα και τον ξεχωριστό τρόπο ζωής. Σκαλίζουμε το γενεαλογικό δένδρο των ηθοποιών ή τραγουδιστών να δούμε αν είναι Ρομά και παραγνωρίζουμε ότι είναι Έλληνες. Δεν μπορούν να αποκτήσουν άδεια οδήγησης, αφού δεν είναι εξοικειωμένοι με την πληροφορική, δεν μπορούν να αγοράσουν αυτοκίνητο αφού δεν έχουν μόνιμη κατοικία- οι περισσότεροι,- δεν τους εμπιστεύεται κανένα τραπεζικό σύστημα. Τα χρήματα που δίνει η ΕΕ για τους Ρομά κανείς δεν γνωρίζει που ξοδεύονται, οι Δήμοι δεν παραχωρούν χώρους φιλοξενίας με στοιχειώδη υγιεινή, δεν δημιουργήσαμε σχολεία που να διδάσκονται και τη γλώσσα τους αλλά και την κουλτούρα τους. Δεν έχουμε κάνει απογραφή να δούμε πόσοι είναι, τι επαγγέλλονται κλπ.

Ύστερα  μαζευόμαστε και τους αφορίζουμε κι αυτοί για να επιβιώσουν συμπεριφέρονται αντικοινωνικά και εγκληματικά.

Όλοι μας περιμένουμε την Αστυνομία να κάνει εξορμήσεις στα γκέτο τους αλλά το μόνο που πετυχαίνει είναι να μεγαλώνει το χάσμα αυτής της παράξενης, για μας, κοινωνίας. Οι άλλοι φορείς σφυρίζουν αδιάφορα. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Αγνοούμε ότι η γκετοποίηση δεν είναι αστυνομικό πρόβλημα αλλά κοινωνικό και εθνικό.

Αναφορικά με την Αστυνομία, είναι πασίγνωστο ότι χωρίς πληροφορίες δεν θα χτυπήσει το κακό με αποτελεσματικότητα. Ας μιμηθεί άλλες Αστυνομίες που καθάρισαν τα γκέτο τους. Ας προσλάβει Ρομά Αστυνομικούς με περιορισμένη αρμοδιότητα, με ειδική στολή, μόνο σε ορισμένο χώρο. Αυτοί θα βρίσκονται συνεχώς παρόντες και θα απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης  της φυλής τους. Αυτό έκαναν οι Αμερικάνοι για το Χάρλεμ, που εκεί μπαίνουν μόνο έγχρωμοι Αστυνομικοί, αλλά και οι Ολλανδοί για τους Μορμόνους.

Στο φαινόμενο αυτό μπορεί να συμπεριληφθούν ως ομάδα ανένταχτων και οι «θεματοφύλακες». Είναι γνωστή η δραστηριότητά τους και μόνο επιστήμονες με ειδικές γνώσεις θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη δράση αλλά και τον προορισμό τους.

Το δεύτερο κοινωνικό πρόβλημα είναι η εμπλοκή επιστήμης και θρησκείας.

Οι Αρχαίοι Έλληνες εν αντιθέσει με τους Εβραίους που περίμεναν από τον Θεό να τους σώσει, έλεγαν, «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Κοντολογίς κάνε την προσευχή σου στο Θεό, αλλά κολύμπα για να σωθείς. Το μήνυμα τους επίκαιρο και ουσιαστικό. Σαφώς θα πρέπει να πιστεύουμε και να προσευχόμαστε, αλλά θα πρέπει και να προφυλασσόμαστε.

– Δεν κολλάμε κορονοϊό μέσα στις εκκλησίες ή αν πιστεύουμε δεν κολλάμε λένε οι θρησκευόμενοι. Μόνο τον κορονοϊό; Ρωτούν οι άλλοι. Η φυματίωση, ο καρκίνος, η γρίπη,  οι άλλες ασθένειες μεταδίδονται μέσα στις εκκλησίες αλλά ο κορονοϊός δεν έχει εκεί διαβατήριο εισόδου, ή δεν μπαίνει γιατί είναι παιδί του διαβόλου; Αν είναι έτσι τότε το εμβόλιο τι είναι; Είναι του άλλου διαβόλου;

Γιατί πολλοί άνθρωποι της εκκλησίας, μοναχοί, κληρικοί, ποιμενάρχες, ασχολήθηκαν με την ασθένεια αυτή και θεώρησαν ότι τα φάρμακα είναι διαβολικά, δεν μπορώ να εξηγήσω, ούτε φαντάζομαι οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Βλέπουμε τον Αναστάσιο της Αλβανίας, τον Ιερώνυμο, τον Αιτωλίας και Ακαρνανίας να νοσηλεύονται από τον ιό αλλά και ένα σωρό ιερωμένοι που εγκατέλειψαν τον κόσμο τούτο. Αυτοί είναι κατά τους θρησκευόμενους άπιστοι, γιαυτό κόλλησαν τον ιό;

Αυτή η σκέψη και μόνο, το να κρίνεις άλλους, δεν είναι βαρύ αμάρτημα κατά την Ορθοδοξία; «Μη κρίνετε ή να μη κριθείτε» βροντοφωνάζει ο Κύριος.

Κάποιος σοφός είχε γράψει:  « ‘Η θα μάθουμε να ζούμε μαζί σαν αδέλφια ή θα καταστραφούμε σαν ανόητοι»

Σαν δίκιο να έχει. Δεν νομίζετε;