Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ- ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Με πόνο και θλίψη γινόμαστε ακούσιοι θεατές καθημερινά στην T.V. και λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης   σκοτωμών, εκπατρισμών και διώξεων χιλιάδων συνανθρώπους μας. Απάνθρωπα εγκλήματα των «ισχυρών της γης» να επεκτείνουν  την κυριαρχία τους σε ξένα εδάφη προκειμένου να εκμεταλλευτούν  τον υπέργειο και  υπεδάφιο  πλούτου  τους. Η ακόρεστη επιθυμία του ανθρώπου προς απόκτηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων υλικών αγαθών υπήρξε από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας η αιτία φοβερών πολεμικών συγκρούσεων, ολοκαυτωμάτων και αφανισμού μυριάδων ανθρωπίνων υπάρξεων.

Αλήθεια, αυτός ο πολυπαθής  πλανήτης μας, για την ρύπανση, την κλιματική αλλαγή και την αχαλίνωτη εκμετάλλευση και φθορά  του οποίου  καμώνονται όψιμα τα μεγάλα αρπακτικά ότι δήθεν ενδιαφέρονται να διασώσουν, διερωτήθηκαν ποτέ σε ποιόν ανήκει; Που βρίσκονται σήμερα οι βάναυσοι καταπατητές εδαφών και εξολοθρευτές λαών, που πότισαν με ποταμούς αίματος όσες εκτάσεις είχαν υφαρπάσει; Γυμνοί ήρθαν στη γη και γυμνοί και ατιμασμένοι μπήκαν στα σπλάχνα της, όπως εκεί θα καταλήξουν σκωληκόβρωτοι και όσοι σήμερα υψώνουν αλαζονικά το ανάστημά τους και απειλούν να καταλάβουν ξένα εδάφη, όπως συμπεριφέρεται και  ο  υπερόπτης και άπληστος γείτονάς μας.

Η απάντηση στο ερώτημα σε ποιόν τελικά ανήκει κατά κυριότητα  η γη είναι μία και μοναδική. Αυτή του 23^ου Ψαλμού «Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής». Η γη είναι ιδιοκτησία Εκείνου στον οποίο ανήκει το σύμπαν. Δισεκατομμύρια άνθρωποι ήρθαν και παρήλθαν. Κανείς δεν πήρε μαζί του ούτε μια σπιθαμή από  το έδαφος της. Όμως ο άνθρωπος δεν συναισθάνθηκε ποτέ το εφήμερο της ύπαρξης του και της ματαιότητας των υλικών του αναζητήσεων. Και η απληστία του ξεπέρασε τα όρια του πλανήτη μας. Σήμερα   ψάχνεται να εποικήσει άλλους μακρινούς έρημους και αφιλόξενους πλανήτες, ξοδεύοντας αμύθητα ποσά για την εξερεύνησή τους με πυραύλους κα επανδρωμένα διαστημόπλοια με  μηδενικές πιθανότητες εποίκησης τους. Με τα τεράστια αυτά ποσά που δαπανώνται για το  αχανές διάστημα, όπως και για τους αχαλίνωτους προς  εξόντωση του ανθρώπινου είδους  εξοπλισμούς,  θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τεράστιες γήινες έρημες και ακατοίκητες εκτάσεις, να βελτιωθούν οι κλιματικές και περιβαλλοντικές τους συνθήκες και δοθεί λύση στο τεράστιο παγκόσμιο πρόβλημα κατοικίας και διατροφής εκατομμυρίων άστεγων και πεινασμένων συνανθρώπων μας.

Ποιος όμως από τους «μεγάλους» του φλεγομένου πλανήτη μας θα ενστερνιστεί το θιγόμενο καίριο πρόβλημα και θα εισηγηθεί την λήψη των σωτήριων για το μέλλον της ανθρωπότητας μέτρων; Η απάντηση νομίζω είναι αυτονόητη και αποκαρδιωτική.