του Κων/νου Τζέκη
Διανύουμε περίοδο καύσωνα και μαζί μ’ αυτόν δεχόμαστε θέλοντας και μη τις επιπτώσεις του. Μια απ’ αυτές είναι και οι καταστροφικές πυρκαγιές
Καίγεται η Αττική – και πότε δεν καιγόταν – καίγεται η Πελοπόννησος – μια από τα ίδια κάθε χρόνο -, καίγεται η Εύβοια, για να επαληθευθεί το ρηθέν ότι είμαστε ένα έθνος εγωιστικό, ανεπίδεκτο μάθησης, ανήθικο, εγκληματικό, αδιάφορο για το περιβάλλον και μαζί μ’ αυτά ανόητο και φουκαριάρικο.
Όλα αυτά τα ελαττώματα τα έχουμε βάλει σε ένα σακούλι και τα κρεμάσαμε στην πλάτη μας και έτσι δεν τα βλέπουμε, αλλά ούτε τα παραδεχόμαστε, αν κάποιος μας τα υπενθυμίζει, ενώ ταυτόχρονα είμαστε εκδικητικοί αν κάποιος καταγγείλει τις άνομες πράξεις μας στις αρχές.
Δήμαρχος παρατήρησε κάποιον που έκτισε τη μάντρα του σπιτιού του και κατέλαβε και ολόκληρο το πεζοδρόμιο, για να δεχθεί καθολική επίθεση και φυσικά απόρριψη από το σύνολο των συγγενών που παραβάτη των πολεοδομικών μέτρων. Άραγε ο δυστυχής αυτός πολίτης κατάλαβε ότι περπατώντας στα πεζοδρόμια της περιοχής του κάποιοι άλλοι άφησαν χώρο οικοπέδου τους για το πεζοδρόμιο που χρησιμοποιεί ή ότι αυτός μόνο έχει το προτέρημα της ατασθαλίας;
Χτίσαμε σπίτια μέσα σε δάση, δυστυχώς με εύφλεκτα πεύκα και ρητινούχα που το καλοκαίρι χρειάζονται μια μικρή σπίθα να πάρουν φωτιά. Αφήσαμε τα δένδρα να θεριέψουν και να σκεπάσουν τις αυλές μας και τα σπίτια μας και καυχιόμασταν γιατί καταφέραμε και υφαρπάξαμε μια βεβαίωση επίορκου υπαλλήλου των δασών, ότι τάχατες ήταν αμπέλι του προπροπάππου μας, φυσικά με το αζημίωτο.
Οικοπεδοποιήσαμε όλα τα χωράφια που έβλεπαν με το μακαρόνι θάλασσα και αφήνοντας δρόμο μια ατραπό χτίσαμε μέσα στο οικοπεδάκι μας ένα σπίτι, να χαρούμε τις διακοπές μας. Γύρω απ’ αυτό καλαμιές θερισμένες με τα υπολείμματα θερισμού να απειλούν τον μικρό μας παράδεισο.
Φυτέψαμε και μερικά πεύκα για τον ίσκιο τους και λίγες αριζόνες εύφλεκτες και χαρούμενοι και ξέγνοιαστοι στην αυτοσχέδια ψησταριά μας ανάβαμε κάρβουνα με τη βεβαιότητα ότι δεν θα βάλουμε φωτιά να κάψουμε το σύμπαν.
Ύστερα περιμέναμε την κατάλληλη ευκαιρία να νομιμοποιήσουμε τα κατορθώματά μας. Οι εκλογές είναι η ευκαιρία να χτίσουμε παράνομα και να νομιμοποιήσουμε ότι είχαμε κτίσει. Φυσικά φίλοι μας πολιτικοί, μας βοήθησαν με εκείνον τον Νόμο που σύμφωνα με τις διατάξεις του βροντοφώναζε “Αν το δηλώσεις μπορείς να το σώσεις”.
Επειδή είμαστε και πατριώτες με Ελληνικό αίμα που βράζει και δεν δεχόμαστε να αμφισβητήσουν τη μεγαλοσύνη μας, υψώσαμε και μια σημαία Ελληνική αλλά και έναν δικέφαλο αετό του Βυζαντίου πάνω στο παράνομο να διαλαλήσουμε ότι όποιος τολμήσει να γκρεμίσει το αυθαίρετο και μαζί του τη σημαία είναι αρνησίπατρις, άθεος, αναρχικός, εξαποδό.
Κανένα μέτρο πυροπροστασίας, κανένα μέτρο προφύλαξης, κανένα μέτρο αποφυγής της πυρκαγιάς. Φωνάζαμε τον μάστορα να κάνει ηλεκτροκολήσεις ντάλα το καλοκαίρι, ανάβαμε ψησταριές αδιαφορώντας αν φυσούσε και όταν η φωτιά θα μας ξέφευγε, κρυβόμασταν μέσα στου βοδιού το κέρατο μην μας ανακαλύψουν και με τη σιγουριά ότι οι γείτονες δεν θα μας κάρφωναν, γιατί δημιουργήσαμε την πεποίθηση ότι όποιος καταγγέλλει στις αρχές είναι καρφί, κακός γείτονας, ρουφιάνος και προδότης.
Ύστερα από όλα αυτά δεν μας μένει παρά να καθίσουμε πάνω στα αποκαΐδια και να περιμένουμε με αγωνία πότε θα εμφανισθεί στον ορίζοντα κανένα πυροσβεστικό αεροπλάνο να σώσει αυτό που με κόπο χτίσαμε μέσα στο δάσος, παράνομα και αυθαίρετα. Να αρχίσουμε τις κριτικές για έλλειψη σχεδίου, για ακαθάριστα δάση, για ανικανότητα των Πυροσβεστών, για κρατική αναλγησία. Ευτυχώς δεν είναι όλοι, αλλά είναι πάρα πολλοί.
Μαζί με τα ξερά όμως καίγονται και τα χλωρά. Ταλαιπωρούνται αθώοι κάτοικοι των χωριών αυτών που άθελά τους γίνονται άστεγοι και μετανάστες μέσα στη χώρα τους αφού η πολιτεία αδυνατεί να τους προστατέψει
Για όλα φαίνεται πως φταίνε οι άλλοι. Ξεχνάμε όμως ότι εμείς είμαστε οι άλλοι. Περαστικά μας
Ακολουθήστε το 
