Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πριν από μερικά χρόνια, τότε που κάναμε διακοπές και εκδρομές, βρέθηκα σε ένα κοσμοπολίτικο ελληνικό νησί. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ακρίβεια των φρούτων. Τα ακτινίδια, για παράδειγμα, στοίχιζαν 6-8 ευρώ το κιλό.
Δικαιολογείται άραγε τέτοια ακρίβεια;
Ασφαλώς έχουν μεταφορικά και άλλα έξοδα.
Πάντως, στα κοσμοπολίτικα μας νησιά με τα γιοτ και τα πολυτελή ξενοδοχεία, συνήθως δεν πηγαίνουν φτωχοί για τουρισμό. Επομένως τα φρούτα που θα πάρουν από το μανάβικο δεν τους είναι ακριβά, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι οι μισθοί και οι συντάξεις τους είναι 4 και 5 φορές πιο μεγάλοι από τους δικούς μας. Αν έπαιρνα κι εγώ σύνταξη 1.700 ευρώ ή μισθό 2.800 ευρώ δεν θα με ένοιαζε καθόλου και θα τα έβρισκα και φτηνά.
Εξάλλου, οι ξένοι δεν αγοράζουν με το κιλό όπως εμείς, αλλά με το κομμάτι, δηλαδή 3 ροδάκινα, 2 ακτινίδια, μια φέτα καρπούζι κλπ.
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, υπάρχουν μερικοί συμπολίτες μας, ακόμα και μέσα στην Κατερίνη – η οποία δεν είναι κοσμοπολίτικο τουριστικό μέρος, αλλά μια επαρχιακή πόλη με αγρότες κυρίως κατοίκους – οι οποίοι όταν ψωνίζουν κάτι δεν κοιτάζουν πόσο κάνει!
Μάλλον σ’ αυτούς απευθύνονται οι μανάβηδες που αυτήν την εποχή πουλάνε τα ακτινίδια προς 3,80 ευρώ το κιλό.
Και μένω με την απορία: Όλη η περιοχή της Πιερίας έχει χιλιάδες στρέμματα περιβόλια και χιλιάδες τόνους παραγωγή ακτινίδια.
Πώς γίνεται οι παραγωγοί να πουλάνε 30 ή 40 λεπτά το κιλό στους εμπόρους, και τα μανάβικα τα ίδια ακτινίδια να τα πουλάνε δέκα (10) φορές ακριβότερα;
Ακολουθήστε το 
