ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Η αναβροχιά και το τουριστικό χαλάζι
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Όλοι μιλάνε για το λεγόμενο «άνοιγμα του τουρισμού», ο οποίος είναι και η «βαριά μας βιομηχανία».
Ποιο άνοιγμα και ποια βαριά βιομηχανία;
Δεν υπάρχει άνοιγμα. Κλειστά και χωρίς κρατήσεις είναι τα περισσότερα ξενοδοχεία μας και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Αν ο θεός μας λυπηθεί και πάνε όλα καλά, ίσως ψευτοδουλέψουμε λίγο τον Ιούλιο-Αύγουστο, όχι για να βγάλουμε κάποιο κέρδος, αλλά για να ξεπληρώσουμε μερικά από όσα χρωστάμε και απλά να επιβιώσουμε.
Άνοιξαν, λέει, τα σύνορα, αλλά δεν έρχονται οι ξένοι, γιατί απλά δεν τους συμφέρει. Πρώτο, γιατί είμαστε χώρα με «πορτοκαλί» χρώμα, οπότε π.χ. οι Άγγλοι εάν έλθουν, ξέρουν ότι μόλις γυρίσουν πίσω θα μπουν σε 10ήμερη καραντίνα. Και δεύτερο, γιατί κατά την είσοδο τους στη χώρα μας, είτε οδικώς είτε αεροπορικώς, πρέπει να έχουν μαζί τους έξτρα χαρτιά και βεβαιώσεις.
Τα οποία στοιχίζουν. Μια τετραμελής οικογένεια βαλκάνιων, για παράδειγμα, θα πρέπει να έχει ξοδέψει πριν ξεκινήσει σχεδόν έναν μισθό για να κάνει τις εξετάσεις και να πάρει τις βεβαιώσεις.
Διανύουμε τον δεύτερο χρόνο της αναβροχιάς, από κάθε άποψη.
Δέκα χιλιάδες (10.000) συνάνθρωποι μας πέθαναν στις Μ.Ε.Θ.
Δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες χρεοκόπησαν και έβαλαν λουκέτο.
Σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο (1.500.000) είναι οι άνεργοι.
Χιλιάδες μπαίνουν στην ουρά για ένα πιάτο φαί στα συσσίτια.
Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε επιβιώσει με διάφορα «μέτρα», όπως επιστρεπτέα προκαταβολή, επίδομα «ειδικού σκοπού» και ανεργίας, παράταση του «κοινωνικού τουρισμού» μέχρι τέλους του έτους κ.ά.
Μια παροιμία λέει, «Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».
Και μια άλλη, «Στην αναβροχιά, καλό είναι και το χαλάζι».
Ναι, αλλά, δεν παύει να είναι χαλάζι.
Με τα ψέματα δεν φαίνεται ότι θα σηκώσουμε κεφάλι.
Εξάλλου όπως μας το είπε και η κυβέρνηση, μόλις εμβολιαστεί σύντομα το 70% του πληθυσμού και αποκτήσουμε σχετική ανοσία, τέρμα οι επιδοτήσεις. Από εκεί και πέρα κάντε κουμάντο να τη βγάλετε όπως μπορείτε.
Όσοι θα έχετε επιβιώσει μέχρι τότε.
Ακολουθήστε το 
