Η φετινή εκδήλωση της Παρέμβασης για την παγκόσμια ημέρα ποίησης ήταν αφιερωμένη στην ιερή μνήμη της Μικράς Ασίας, μιας ελληνικής γης, που τόσο βάναυσα ακρωτηριάστηκε από τον εθνικό κορμό. Όπως δήλωσε η αντιπ. Κοζάνης κα Κατερίνα Δαδαμόγια: “Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, είναι η Μικρασιατική καταστροφή η δεύτερη μεγαλύτερη πληγή στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Πέρα για πέρα εύστοχη η φετινή θεματολογία αφού μόνο η ποίηση μπορεί να δώσει λόγο στον βουβό πόνο ενός ιστορικού δράματος. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και συμμετέχοντες’.

Την εκδήλωση στήριξε η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.

Ο Σιμωνίδης ο Κείος -γνωστός για τα ποιητικά του επιγράμματά στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες- έγραφε τον 5ο πΧ αιώνα ότι η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει με στίχους.

Πρόκειται ίσως για τον αρχαιότερο και τον πιο εύστοχο ορισμό της ποίησης αφού η ποίηση κάνει ακριβώς αυτό: κατεργαζόμενη τις λέξεις και τις έννοιες με την ιδιαίτερη τεχνική του κάθε ποιητή, δημιουργεί εικόνες και μάλιστα ακόμα και για συναισθήματα που η απεικόνιση τους με άλλα μέσα θεωρείται αδύνατη.

Είναι συνεπώς η ποίηση ένας υπαρξιακός δρόμος προς την αυτογνωσία και τη λύτρωση και για αυτό την έχουμε ανάγκη.

Η ποίηση δεν είναι πολυτέλεια. Ο Οδυσσέας Ελύτης παρατήρησε πως στην γνωστή και καταγεγραμμένη ιστορία των 25 αιώνων του ελληνικού έθνους, δεν υπήρξε ούτε ένας αιώνας που να μην γράφτηκε σημαντική ποίηση. Είμαστε λαός με ποιητική φλέβα και αυτό δεν μαρτυρείται μόνο από την λόγια ποίηση αλλά και από το δημοτικό μας τραγούδι.