Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, παραχώρησε στην εφημερίδα “Θάρρος” ο Βουλευτής της Ν.Δ. Π.Ε. Κοζάνης κ. Στάθης Κωνσταντινίδης. Ο πρώτος σε ψήφους βουλευτής στην περιοχή μας, μίλησε για την πανδημία, και το εάν αρκούν τα μέτρα της κυβέρνησης, την απολιγνιτοποίηση, τα Εθνικά θέματα, τα φωτοβολταϊκά, κα.
Ποια θεωρείτε τα σημαντικότερα ζητήματα που προέκυψαν στη διάρκεια της διετούς περίπου θητείας σας;
–Την πανδημία, με τις επιπτώσεις της σε παγκόσμιο, εθνικό και τοπικό επίπεδο.
–Την επιθετικότητα της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών/προσφυγικών ροών.
–Το στοίχημα της Μετάβασης και τις επιπτώσεις της απολιγνιτοποίησης στη Δυτική Μακεδονία.
Αυτά ιεραρχώ ως τα κορυφαία ζητήματα που απασχόλησαν τη χώρα, την πολιτική ζωή και την κοινοβουλευτική μου δραστηριότητα, στους είκοσι μήνες της πρώτης μου θητείας.
Πώς κρίνετε την αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα;
Το ζήτημα του κορωνοϊού με τις παγκόσμιες πολιτικές, οικονομικές, υγειονομικές και κοινωνικές διαστάσεις του, επέδρασε πολυεπίπεδα, από την υγεία, την οικονομία, το εμπόριο, τις εργασιακές σχέσεις, τις κοινωνικές δομές, μέχρι τις πολιτικές εξελίξεις, π.χ. τις αμερικανικές εκλογές.
Προκάλεσε σοκαριστικό αιφνιδιασμό, όχι μόνο στις κυβερνήσεις και τα συστήματα, αλλά και στους πολίτες. Παράλληλα με τη διάδοση της ασθένειας (pandemic), τα κοινωνικά δίκτυα σαρώθηκαν από τη μετάδοση της παραπληροφόρησης (infodemic), με τον δεύτερο ιό να ανοίγει τις πόρτες για τη διάδοση του θανατηφόρου πρώτου.
Παγκοσμίως, μέχρι σήμερα, έχασαν τη ζωή τους πάνω 2.650.000 άνθρωποι, ενώ το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 5.600.000.000.000 δολ., με επίπτωση την απώλεια εκατομμυρίων θέσεων πλήρους απασχόλησης.
Η ανθρωπότητα έζησε δραματικές στιγμές. Σε ό,τι αφορά στη συνειδητοποίηση του κινδύνου στη χώρα μας, πιστεύω ότι τα χιλιάδες θύματα στη Βόρεια Ιταλία μας συγκλόνισαν όλους.
Εκεί, όμως, έρχεται και ο καταλυτικός ρόλος της ηγεσίας. Τις σκηνές της Β. Ιταλίας τις είδαν παντού, δεν αντέδρασαν όμως όλοι οι ηγέτες με τον ίδιο τρόπο. Χάθηκε χρόνος και ανθρώπινες ζωές. Στην Ελλάδα, η αποφασιστικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είχε μελετήσει και αξιολογήσει τη δυναμική του φαινομένου, έδωσε ξεκάθαρο μήνυμα ότι η χώρα μας σταθμίζει ως αδιαπραγμάτευτη αξία την προστασία της ανθρώπινης ζωής και γύρω απ’ αυτόν τον πυρήνα διαμορφώθηκε η συνολική πολιτική, που μας κατατάσσει ανάμεσα στις χώρες που επέδειξαν την καλύτερη αντιμετώπιση απέναντι στην πανδημία. Σημειακές ενστάσεις ή διαφορετικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις, που ο καθένας μπορεί να εκφράζει, όχι μόνο δεν αναιρούν, αλλά ως τέτοιες επιβεβαιώνουν αυτή την πραγματικότητα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε αυτό που θα έκανε ο καθένας από εμάς, έβαλε την ανθρώπινη ζωή πάνω από το χρήμα.
Το τείχος απέναντι στον κορωνοϊό χτίστηκε στα θεμέλια της σχέσης αξιοπιστίας που δημιουργήσαμε με την κοινωνία από την πρώτη μέρα με την υλοποίηση των προγραμματικών μας δεσμεύσεων.
Και στο οικονομικό σκέλος; Πιστεύετε ότι επαρκούν τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση για τη στήριξη των πληττομένων και μάλιστα σε περιοχές με παρατεταμένα περιοριστικά μέτρα όπως η ΠΕ Κοζάνης;
Έχει πλέον αποδειχθεί, το κλείσιμο της δραστηριότητας λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με την πορεία της πανδημίας. Πρέπει να θυμηθούμε όμως την ακολουθία των γεγονότων. Ας μην κρίνουμε τα διάφορα στάδια του φαινομένου, σύμφωνα με τη σημερινή μας επίγνωση.
Στο πρώτο κύμα ήμασταν όλοι φοβισμένοι και τα πήγαμε εξαιρετικά, αν και κινούμασταν σε αχαρτογράφητα νερά. Τότε, όμως, ακόμα δεν είχαν αποφασιστεί ενισχύσεις για τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνεπώς, η κάθε χώρα, παράλληλα με την προστασία των πολιτών, έπρεπε να κοιτάξει πως θα ξαναβάλει μπρος την οικονομία της. Και η Ελλάδα καλούταν να διασώσει ό,τι μπορούσε από τη βαριά βιομηχανία της, τον τουρισμό, που αποδείχθηκε και το μεγάλο οικονομικό θύμα της πανδημίας.
Η κυβέρνηση πέτυχε ισχυρή χρηματοδότηση στις κατανομές των ευρωπαϊκών κονδυλίων και έτσι καταφέραμε να ενισχύσουμε το ανθρώπινο δυναμικό, τον εξοπλισμό και τις υποδομές στο δημόσιο σύστημα υγείας και να εφαρμόσουμε ευρύτατο φάσμα στηρίξεων για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους επαγγελματίες.
Ας είμαστε ειλικρινείς, τα μέτρα στήριξης, δεν ήταν δυνατόν να αποκαταστήσουν όλη τη ζημία που υπέστησαν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Να λάβουμε, όμως, υπόψη μας ότι όλη αυτήν την περίοδο τα έσοδα της χώρας είναι δραματικά μειωμένα. Κι όμως, η αξιοπιστία της στο εξωτερικό και στις αγορές είναι σε υψηλά επίπεδα, γεγονός που της επιτρέπει να εφαρμόζει αυτές τις πολιτικές στήριξης.
Κάποιοι επαγγελματίες διαμαρτύρονται ότι τα χρήματα που τους δόθηκαν δεν επαρκούν. Από την άλλη η κυβέρνηση έχει διαθέσει 35 δις. Θα δώσω ένα ενδεικτικό παράδειγμα για να εξηγήσω τι συμβαίνει:
Μέσα σε 12 μήνες, μία επιχείρηση με 4 έως 6 εργαζόμενους, με αποδεδειγμένη μείωση του τζίρου της, έλαβε από τις πρώτες έξι επιστρεπτέες προκαταβολές περίπου 15.000 – 20.000 ευρώ και από άλλα προγράμματα την κάλυψη των εργοδοτικών της υποχρεώσεων και μέρος των ενοικίων της.
Η δαπάνη για το κράτος, από το ενδεικτικό αυτό παράδειγμα, ανέρχεται σε 30.000 – 40.000 ευρώ για τους εργαζόμενους, 5.000 – 10.000 ευρώ για την κάλυψη των ενοικίων, δηλαδή, συνολικά, μαζί με τις επιστρεπτέες, από 50.000 – 70.000 ευρώ. Κι όμως, τα χρήματα που πάνε στον επαγγελματία είναι το πολύ 10.000 ευρώ (ακόμα κι αν οι υποχρεώσεις από όλες τις επιστρεπτέες μειωθούν στο 50%). Κι απ’ αυτά πρέπει να πληρώσει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις και να ζήσει και την οικογένειά του. Πρακτικά αδύνατον.
Πολλοί θα σκεφτούν ότι η επιχείρησή τους δεν εμπίπτει στο παραπάνω πλαίσιο, υπάρχουν όμως χιλιάδες τέτοιες επιχειρήσεις. Και δεν είναι μόνο αυτά, είναι ο τουρισμός, είναι ο πρωτογενής τομέας, είναι οι μεταφορές, είναι τα προγράμματα των περιφερειών, είναι τα προγράμματα για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών, για την ψηφιακή αναβάθμιση των επιχειρήσεων, είναι οι πληρωμές δόσεων για χιλιάδες ιδιώτες και επιχειρήσεις, είναι οι δαπάνες covid, είναι οι ενισχύσεις που δόθηκαν στους δήμους, είναι οι εντατικές, είναι τα δάνεια, είναι οι μεταχρονολογήσεις των οφειλών. Όλα αυτά συναθροίζουν τεράστια κονδύλια.
Αγωνιζόμαστε κάθε μέρα για τη δικαιότερη κατανομή, ιδίως στις δραστηριότητες και στις περιοχές που υπέστησαν τις μεγαλύτερες ζημιές, έχοντας παράλληλα να αντιμετωπίσουμε συστημικές αδυναμίες και στρεβλώσεις στην ίδια την αγορά. Πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα που πολλές φορές μπορεί να αδικεί κάποιους συνανθρώπους μας, κάποιους επαγγελματίες. Είμαστε, όμως, σε διαρκή επικοινωνία με όλους τους κλάδους, προκειμένου να τις αποκαταστήσουμε, στο μέτρο του δυνατού.
Αναφέρατε και τα εθνικά θέματα σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό.
Πράγματι, η πατρίδα μας είχε παράλληλα να αντιμετωπίσει και την προκλητικότητα της Τουρκίας, που εκφράστηκε άλλοτε με την απειλή εισβολής μεταναστών/προσφύγων στο Έβρο και άλλοτε με την αμφισβήτηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Πέρυσι τέτοιον καιρό, ο ελληνικός στρατός και η ΕΛ.ΑΣ. πέτυχαν ξεκάθαρη νίκη στα χερσαία μας σύνορα με την Τουρκία, ενώ οι διπλωματικές κινήσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού κατέστησαν τους ευρωπαίους ηγέτες αυτόπτες μάρτυρες των τουρκικών σχεδίων.
Όλη αυτήν την περίοδο αποδείχτηκε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν η ειρήνη. Την ειρήνη, όμως, την υπερασπίζεσαι με τη θωράκιση της χώρας σου απέναντι σ’ αυτούς που την επιβουλεύονται. Γι’ αυτό δημιουργήσαμε διεθνείς συνεργασίες, ενισχύσαμε τα κοινά μας ενδιαφέροντα με τους εταίρους μας, χτίσαμε αμυντικές συμπράξεις. Στο ίδιο διάστημα, μεγαλώσαμε την Ελλάδα, με την οριοθέτηση ΑΟΖ, την επέκταση των χωρικών υδάτων, τη συμμετοχή των απανταχού Ελλήνων στην πολιτική ζωή της χώρας με την ψήφο των αποδήμων.
Έχουμε στιβαρή και υπεύθυνη εξωτερική πολιτική και αξιόπιστη διεθνή παρουσία.
Η πορεία προς τη μεταλιγνιτική περίοδο είναι σίγουρα δύσκολη. Το χρονοδιάγραμμα και οι προοπτικές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση;
Η μεταλιγνιτική περίοδος είναι σύνθετη και πολυδιάστατη υπόθεση. Περιλαμβάνει την «απολιγνιτοποίηση» και τη «μετάβαση». Οι δύο αυτές έννοιες είναι απολύτως συνυφασμένες, αλλά όχι ταυτόσημες. Μάλιστα, συνήθως συνοδεύονται από δύο επίθετα που τις εμφανίζουν ως αντιφατικές μεταξύ τους, «βίαιη απολιγνιτοποίηση» και «δίκαιη μετάβαση». Τι από τα δυο συμβαίνει;
Η κορύφωση της λιγνιτικής δραστηριότητας στην περιοχή μας σημειώθηκε το 2004. Από τότε, η λιγνιτική παραγωγή μειώνεται συνεχώς. Μέχρι το 2019 είχε χαθεί το 70% από αυτήν, με τις αντίστοιχες επιπτώσεις στο ΑΕΠ και στο εργασιακό ισοζύγιο του τόπου μας.
Οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις που υιοθέτησε η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, άλλαξαν ταχύτατα τον ενεργειακό χάρτη. Τα νέα δεδομένα και ιδίως το κόστος των ρύπων κατέστησαν την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη πολύ ακριβή και μη ανταγωνιστική έναντι των ΑΠΕ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΔΕΗ να εμφανίζει τεράστιες ζημίες από τη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων της και ήδη να ζητάει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού την έγκριση αποζημίωσης για τη διατήρηση των λιγνιτικών σταθμών της, προκειμένου να εξασφαλίσει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ τα δεδομένα αυτά τα αποδέχονται όλοι, εντούτοις ακούγονται εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Στην πραγματικότητα, όλοι αναγνωρίζουν ότι η «απολιγνιτοποίηση» είναι αναπόφευκτη, ανεξάρτητα από το αν κάποιος την τοποθετεί δύο ή τρία χρόνια αργότερα. Όποιος, όμως, το κάνει αυτό, πρέπει να πει ποιος θα πληρώσει τα 500 εκατ. που συνεπάγεται αυτή η χρονική διαφορά, κι αν τελικά αυτό είναι για το συμφέρον μας.
Συνεπώς, το πρόβλημα δε θα ήταν η «απολιγνιτοποίηση», αν είχε προετοιμαστεί η «μετάβαση». Αν, δηλαδή, όσο χάναμε από το λιγνίτη, δημιουργούσαμε τις προϋποθέσεις για την αλλαγή της παραγωγικής μας βάσης και του νέου αναπτυξιακού μας μοντέλου. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη τα προηγούμενα χρόνια. Από τον τόπο μας πέρασαν τεράστια κονδύλια, τοπικοί, εθνικοί και ευρωπαϊκοί πόροι. Κι όσοι συμμετείχαν στον αναπτυξιακό σχεδιασμό της περιοχής έχουν μεγάλες ευθύνες, όπως έχουν κι εκείνοι που, παραβλέποντας τις εξελίξεις, κράτησαν την περιοχή και τη ΔΕΗ δέσμια μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Κι όμως, κάποιοι υπόσχονται μαγικές λύσεις και προσπαθούν να χρεώσουν τις εξελίξεις σε «αλλότρια συμφέροντα».
Το προηγούμενο διάστημα, ο συντονιστής της Δίκαιης Μετάβασης Κ. Μουσουρούλης επισκέφθηκε συχνά την περιοχή και πραγματοποίησε συναντήσεις με φορείς. «Δεν πρόκειται να γίνουν πειράματα με το master plan» διεμήνυε. Πώς εξηγείται η αβεβαιότητα και ανασφάλεια της τοπικής κοινωνίας;
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν υλοποιηθεί οι αναγκαίες παρεμβάσεις σε υποδομές και σε θεσμικό επίπεδο, προκειμένου το έτσι κι αλλιώς σύνθετο και μεγάλο εγχείρημα της Μετάβασης να έχει τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις για την περιοχή μας. Η σύσταση της Συντονιστικής Επιτροπής για το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης και η παρουσία του πρώην Υπουργού Κωστή Μουσουρούλη, με τη μεγάλη εμπειρία και τεχνογνωσία που διαθέτει, έχει φέρει πολλά βήματα μπροστά την υπόθεση της Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης. Ας μην ξεχνάμε το μέγεθος του πρότζεκτ. Αναλογικά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την προετοιμασία μίας χώρας για τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Εδώ και 1,5 χρόνο έχει παραχθεί σημαντικό έργο σε αυτήν την κατεύθυνση και πρέπει να το επικοινωνήσουμε στους συμπολίτες μας, διότι το κομβικό αυτό εγχείρημα για τη Δυτική Μακεδονία χρειάζεται τη στήριξη όλης της κοινωνίας, προκειμένου να αποδειχθεί δίκαιο και βιώσιμο. Έχουν προβλεφθεί τα χρηματοδοτικά εργαλεία, έχουν χαραχθεί οι άξονες, διαμορφώνονται τα επενδυτικά κίνητρα, βρίσκονται σε εξέλιξη επιχειρηματικά σχέδια, ενώ παράλληλα έχει δρομολογηθεί ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός και η αναζήτηση χώρων υποδοχής επενδυτικών προτάσεων. Όλα αυτά έπρεπε να είχαν γίνει είτε οι μονάδες της ΔΕΗ έκλειναν σε 5 είτε σε 10 χρόνια. Έπρεπε να είχαν γίνει ακόμα και αν δεν έκλειναν ποτέ. Κι εμείς σήμερα προσπαθούμε να φέρουμε το φυσικό αέριο στη Δυτική Μακεδονία…
Δεν μου αρέσει ο μηδενισμός, αλλά η ένταση της αγωνίας των συμπολιτών μας, αποδεικνύει ακριβώς τον βαθμό ανετοιμότητας της περιοχής.
Θα το πω σχηματικά, η «απολιγνιτοποίηση» και η «μετάβαση» είναι δύο αθλητές που θα έπρεπε να τρέχουν δίπλα δίπλα, για να είναι ισορροπημένος αυτός ο αγώνας. Όμως, ο πρώτος ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό, ενώ ο δεύτερος διανύει τα πρώτα μέτρα και πρέπει να τρέξει πολύ πιο γρήγορα για να κερδίσει το χαμένο έδαφος.
Οι ανησυχίες των συμπολιτών μας είναι δικαιολογημένες. Με την πρόοδο όμως της διαδικασίας θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα οφέλη. Εντωμεταξύ, πρέπει να έρθει πιο κοντά στον μέσο πολίτη, να γίνει πιο εύληπτη. Έχω ζητήσει, μάλιστα, να εικονοποιηθεί. Να ξέρω, βρε αδερφέ, που θα ζήσω αύριο, σε ποιο περιβάλλον και με ποιες προϋποθέσεις.
Μια που μιλάτε για το περιβάλλον, υπάρχει έκδηλη ανησυχία στους πολίτες από την «επίθεση» των φωτοβολταϊκών και των ανεμογεννητριών. Συνιστούν απειλή για το οικοσύστημα;
Η διαδικασία της απολιγνιτοποίησης προϋποθέτει την εξασφάλιση του ενεργειακού ισοζυγίου. Όση ενέργεια χάνουμε από το λιγνίτη πρέπει να την αντικαταστήσουμε από ηπιότερες μορφές.
Όμως, σύμφωνα με τα παραπάνω, οι εξελίξεις μας προσπέρασαν. Όσο οι θεσμικές αλλαγές βάλτωναν, η τεχνολογία και η επιχειρηματικότητα έτρεχαν ταχύτατα. Δυστυχώς δεν υπήρχε σχεδιασμός για τις χρήσεις της γης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει και οργανωμένη χωροθέτηση των ΑΠΕ. Από την άλλη, ο τόπος μας διαθέτει μεγάλα ενεργειακά δίκτυα, που προσελκύουν μεγάλα ενεργειακά πρότζεκτ και δεν θέλει να απολέσει τον χαρακτήρα του ενεργειακού πνεύμονα της χώρας.
Όμως η «καρδιά» της Μετάβασης είναι η βελτίωση της ζωής των συμπολιτών μας. Κάθε αλλαγή κουβαλάει μαζί της αγωνίες και αμφιβολίες. Πόσο μάλλον μία κορυφαία διαδικασία, όπως αυτή του παραγωγικού μετασχηματισμού μίας ολόκληρης περιφέρειας. Γι’ αυτό οι διαδικασίες πρέπει να γίνονται με διάφανο τρόπο, εξαντλώντας κατά το δυνατό τη συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες. Δίκαιη Μετάβαση χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας στα οφέλη της δε νοείται.
Αναμφίβολα, όταν η κομβική αυτή διαδικασία αποτελεί στόχο μίας αειφόρου και κλιματικά ουδέτερης ανάπτυξης, οι περιβαλλοντικές ανησυχίες αποτελούν θεμελιώδη παράμετρο. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της αλλαγής πρέπει και θα είναι θετικό στον τόπο μας.
Οφείλουμε, όμως, να προστατέψουμε και τον πρωτογενή τομέα. Η αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου πρέπει να βρίσκεται σε αρμονική συνύπαρξη με τις παραδοσιακές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Αποτελεί στοίχημα για την επόμενη ημέρα η ισόρροπη ανάπτυξη.
Ποιες είναι οι πιο σημαντικές στιγμές της μέχρι σήμερα κοινοβουλευτικής θητείας σας;
Παρότι νέος βουλευτής, από την πρώτη στιγμή εισέπραξα εμπιστοσύνη και εκτίμηση. Ο ορισμός μου ως Γραμματέα στο Προεδρείο της Επιτροπής για τη Δημόσια Διοίκηση, τη Δημόσια Τάξη και τη Δικαιοσύνη, η ανάθεση της εισήγησης σε ένα από τα πρώτα σημαντικά νομοθετήματα της κυβέρνησης για τις αλλαγές στους ποινικούς κώδικες, η συμμετοχή μου σε κοινοβουλευτική αποστολή στο εξωτερικό για το μεταναστευτικό, η συμμετοχή στην προκαταρκτική επιτροπή για τη διερεύνηση του χειρισμού της υπόθεσης Novartis, μου έδωσαν πολλές γνώσεις και εμπειρίες σε όλα τα επίπεδα του κοινοβουλευτικού ρόλου.
Επέλεξα συνειδητά να έχω έντονη παρουσία, με δεκάδες ομιλίες και εισηγήσεις μου από το βήμα της Βουλής, γιατί ένιωθα την ευθύνη να ακουστεί η φωνή των συμπολιτών μου και γιατί πιστεύω ότι ο πολιτικός καταξιώνεται από την κοινοβουλευτική του παρουσία.
Η συστηματική παρακολούθηση των εργασιών της νομοθετικής διαδικασίας, σου δίνει, όμως, και το δικαίωμα να ασκείς παρεμβάσεις και να διεκδικείς λύσεις στα ζητήματα της περιοχής σου. Αν δεν είχα αυτήν την παρουσία, ίσως να μην είχα εντοπίσει τη δυνατότητα να ενταχθεί η Π.Ε. Κοζάνης στην υποπερίπτωση δ, της περίπτωσης στ, της παραγράφου 1, του άρθρου 12 του νόμου 4765/2021, κι έτσι, με την αποδοχή της πρότασής μου από τον Υπουργό κ. Βορίδη, να αναγνωριστεί στην περιοχή μας το πλεονέκτημα της εντοπιότητας. Πρόκειται για πολύ σημαντικό ζήτημα για τον τόπο, που αποτελεί και παρακαταθήκη για το μέλλον των ανθρώπων της περιοχής, και αφορά στη μοριοδότηση της εντοπιότητας για τους κατοίκους της Π.Ε. Κοζάνης στις προσλήψεις του ΑΣΕΠ. Πρακτικά αυτό τους δίνει απόλυτη προτεραιότητα στις προκηρύξεις θέσεων στο Δημόσιο.
Όμως, δεν είναι μόνο η αμιγώς κοινοβουλευτική λειτουργία. Η ικανοποίηση ενός κλαδικού αιτήματος, η υπέρβαση ενός γραφειοκρατικού αδιεξόδου, η διεκδίκηση για την ενίσχυση των κοινωνικών δομών της περιοχής, είναι κι αυτά ζητήματα που εμπίπτουν στη βουλευτική δραστηριότητα. Έχω ασκήσει πολλές παρεμβάσεις, άλλοτε με τους συναδέλφους μου, άλλοτε με δική μου πρωτοβουλία και με μεγάλη μου ικανοποίηση βλέπω αρκετές να βρίσκουν ανταπόκριση, όπως η ρύθμιση οφειλών αγροτών προς τη ΔΕΗ, η λειτουργία σχολικών τάξεων, η διεκδίκηση της ρήτρας Δίκαιης Μετάβασης, η συμμετοχή των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας στον ενεργειακό σχεδιασμό της ΔΕΗ στην περιοχή, η στήριξη πολλών επαγγελματιών στον καιρό της πανδημίας, η ενίσχυση αγροτικών δραστηριοτήτων που επλήγησαν, η αναγνώριση ανδραγαθίας στους υπαλλήλους της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης στην πρόσφατη τραγική επίθεση, η προώθηση αιτημάτων των Δήμων και της Περιφέρειας στα αρμόδια Υπουργεία.
Σίγουρα, αποτελεί μεγάλη ευθύνη να εκπροσωπείς τους συμπολίτες σου στην Εθνική Αντιπροσωπεία, ιδιαίτερα, μάλιστα, σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο για την περιοχή μας. Είναι, όμως, και μεγάλη τιμή να υπηρετείς την πατρίδα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει ούτε μία μέρα για χάσιμο. Η ιδιότητα του βουλευτή έχει πολλές υποχρεώσεις, ιδίως μάλιστα όταν είσαι βουλευτής της πλειοψηφίας στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει παράξει τεράστιο νομοθετικό έργο.
Όμως, η πεμπτουσία της πολιτικής βρίσκεται στην επαφή με τον πολίτη. Αυτή είναι η πιο σημαντική. Αυτή μας δίνει τα ερεθίσματα, πολλές φορές και τις λύσεις στα προβλήματα, γιατί ο κάθε άνθρωπος στον τομέα του ξέρει τα ζητήματα του καλύτερα από τον καθένα. Είχα υποσχεθεί ότι δε θα υπάρξει συμπολίτης που θα μου πει «Στάθη, στις εκλογές μας θυμήθηκες». Το έκανα πράξη από την πρώτη μέρα, πόλη – πόλη, χωριό – χωριό, και όταν δεν το επέτρεπαν πλέον οι συνθήκες της πανδημίας, το έκανα με τα ηλεκτρονικά μέσα. Συναντάω εκπροσώπους φορέων και συλλόγων (πολιτιστικών, αθλητικών και άλλων), τα πιο ενεργά κύτταρα της κοινωνίας μας. Και θα συνεχίσω, γιατί αυτή είναι μια αμοιβαία ανάγκη, γιατί αυτό πρώτα απ’ όλα ευχαριστεί εμένα.
Η αντιπολίτευση, όμως, σας ασκεί αυστηρή κριτική.
Αυτό θα έπρεπε, αλλά δεν το κάνει. Κάνει σκληρή και άδικη κριτική. Δεν έχει ψηφίσει σημαντικά νομοσχέδια που έπρεπε επιτέλους να τύχουν μίας συναινετικής αποδοχής. Ακόμα και στην προηγούμενη διακυβέρνηση, η ΝΔ ψήφισε αρκετές νομοθετικές ρυθμίσεις που βρίσκονταν στη σωστή κατεύθυνση.
Ειδικά ο Σύριζα, όμως, έχει αλλεργία στη συνεννόηση. Είναι φοβερό, έχει καταψηφίσει ακόμα και νομοθετικές πρωτοβουλίες της σημερινής κυβέρνησης, με τις οποίες κυρώνονται Συμβάσεις ή ενσωματώνονται Ενωσιακές Οδηγίες στο εθνικό δίκαιο, τις οποίες είχε συνδιαμορφώσει ή συνυπογράψει όταν ήταν στην κυβέρνηση!
Δεν ψήφισε τις αυξημένες αμυντικές δαπάνες στον φετινό προϋπολογισμό, εξαιτίας των οποίων καταφέρνουμε να θωρακίσουμε αμυντικά τη χώρα. Δεν έχει ψηφίσει πολλές από τις ενισχύσεις που έχουμε νομοθετήσει για όλους τους επαγγελματίες στην περίοδο της πανδημίας, κι όμως, συνεχώς πλειοδοτεί. Υπόσχεται τα πάντα στους πάντες!
Ακόμα χειρότερα, με περίσσια ανευθυνότητα, παρακινεί σε συναθροίσεις, «ρισκάροντας» τις ζωές συνανθρώπων μας, σε συνθήκες υπερμετάδοσης του κορωνοϊού, και μάλιστα στο έδαφος μίας κατασκευασμένης σύγκρουσης κάποιων ομάδων με την στάση που τήρησε το κράτος απέναντι στα εκβιαστικά αιτήματα ενός πολυισοβίτη, καταδικασμένου για τρομοκρατία.
Η αξιωματική αντιπολίτευση το μόνο που κάνει είναι να κινδυνολογεί και να καταστροφολογεί μονίμως. Δύσκολα θα βρει κάποιος μία καθαρή επιδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ σε μία επιτυχία της χώρας: στον Έβρο, στο μεταναστευτικό, στη διαχείριση της πανδημίας, στις ευρωπαϊκές ενισχύσεις, στον εμβολιασμό. Ειλικρινά, στους 20 αυτούς μήνες δεν έχω νιώσει την πίεση, τον δημιουργικό ανταγωνισμό μίας πρότασής τους. Να πω, κοίτα δεν το σκεφτήκαμε εμείς αυτό. Μόνο γκρίνια και μεμψιμοιρία.
Κάναμε αυτονόητες μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, στην εκπαίδευση, στη δημόσια τάξη, ενισχύσαμε το εθνικό σύστημα υγείας, δυναμώσαμε αμυντικά, κάναμε άλμα στον ψηφιακό μετασχηματισμό της χώρας, βελτιώσαμε το θεσμικό πλαίσιο για τις επενδύσεις και σε όλα αυτά είχαμε τη στείρα άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ίδιο κάνουν και στα τοπικά θέματα. Δεν φτάνει που δεν πήγαν βήμα μπροστά μία σειρά από ζητήματα, επιδίδονται και σε ανέξοδη κριτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δε διδάχθηκε από τα λάθη του. Εκλογικά αυτό μας ευνοεί. Είναι φανερό ότι παρά τις απέλπιδες προσπάθειες, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες δεν τον εμπιστεύονται. Όμως δεν κάνει καλό στη χώρα.
Κι ένα τελευταίο. Ο επόμενος ανασχηματισμός, όταν και εφόσον υπάρξει, τι μπορεί να μας επιφυλάσσει;
Όλα στην ώρα τους. Φιλοδοξία μου είναι να αφήσω έργο στον τόπο μας. Θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου από όπου μου ζητηθεί.