Σικάγο 1886, Θεσσαλονίκη 1936, Καισαριανή 1944 ….
Είμαστε με το στρατόπεδο των λαών.
Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους….
Συνάδελφοι
Συμπληρώνονται 136 χρόνια από την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886 όπου ξέσπασε στην Αμερική ένα μαζικό κίνημα για την καθιέρωση του 8ωρου. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας το 1885 είχε αποφασίσει πως εάν οι εργοδότες δεν αποδέχονταν το αίτημα του οκτάωρου θα πραγματοποιούσε πανεργατική απεργία την 1η Μάη του 1886. Στις κινητοποιήσεις παίρνουν μέρος περίπου 340.000 εργάτες. Το επίκεντρο είναι στο Σικάγο.. Η διαδήλωση εξελίσσεται ειρηνικά και πειθαρχημένα. Όμως, δυο μέρες αργότερα, η αστυνομία πυροβολεί εργάτες. Σ’ ολόκληρη τη χώρα, αρχίζει ένα άγριο κυνηγητό. Σοσιαλιστές, συνδικαλιστές, εφημερίδες εργατών κηρύσσονται εκτός νόμου. Στις 21 του Ιούνη του 1886, αρχίζει μια δίκη που τελειώνει με την καταδίκη σε θάνατο τεσσάρων ηγετικών στελεχών του εργατικού κινήματος, των Πάρσονς, Σπις, Ενγκελ και Φίσερ. Από την επόμενη χρονιά η 1η του Μάη γιορτάζεται κάθε χρόνο σ’ όλον τον κόσμο σαν μέρα αγώνα της εργατικής τάξης, σε ανάμνηση του αγώνα των αμερικανών εργατών, για την υπεράσπιση του 8ωρου και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.
136 χρόνια μετά Η 1η Μάη σηματοδοτεί τον αγώνα μας για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας, να απαλλαγούμε από τα βάσανα που γεννάει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για να απαλλαγούμε από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να μπορέσουμε να ζήσουμε με βάση τον πλούτο που παράγουν τα χέρια μας, να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας που συνθλίβονται για να πλουτίζουν οι λίγοι.
Η 1η Μάη είναι η δική μας μέρα. Είναι η μέρα των εργατών όλου του κόσμου. Είναι μέρα που οι εργάτες αποφασίζουν πώς και με ποιον τρόπο θα οργανώσουν τον αγώνα και τις διεκδικήσεις τους, απέναντι σε κυβερνήσεις και το κεφάλαιο.
Συνάδελφοι, Δε στοιχιζόμαστε πίσω από κανέναν ληστή που μακελεύει τους λαούς για τα κέρδη. Οι πλουτοκράτες στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο βγάζουν τα κανόνια για να λύσουν τις διαφορές τους και στην περίοδο της ειρήνης κάνουν μεταξύ τους συμφωνίες φορτώνοντάς μας με αντεργατικούς νόμους για να μην κινδυνέψουν τα κέρδη τους, για να μην αμφισβητηθεί ο μηχανισμός της εκμετάλλευσης του ιδρώτα μας, που όλα τα αρπαχτικά του κόσμου, μαζί με τις κυβερνήσεις τους, τον φυλάνε ως «ιερό».
Οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των λίγων και όχι για τις δικές μας ανάγκες. Γι΄ αυτό και στη χώρα μας συναγωνίζονται μεταξύ τους, δίνοντας τα διαπιστευτήριά τους στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον ΣΕΒ. Γι΄ αυτό έχουμε γίνει ένα απέραντο αεροπλανοφόρο των ευρωΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και ταυτόχρονα μαγνήτης αντιποίνων από άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως σήμερα η Ρωσία.
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Μας ενώνουν τα ίδια βάσανα, τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες αγωνίες και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και προσφυγιά.
Ο λαός μας πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει μεγάλο τίμημα, με μειώσεις μισθών, συντάξεων, εισοδήματος, με σκληρή φορολογία, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν πρέπει να πληρώσει με νέες περιπέτειες τα κέρδη τους.
Οι αυξήσεις ψίχουλα που νομοθετεί η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας να ακυρώνει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, δε λύνουν το μεγάλο πρόβλημα των αυξήσεων στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα, το ρεύμα, το νερό και των χαμηλών μισθών στην Ελλάδα. Πάνω από 400.000 εργαζόμενοι έχουν μηνιαίο μισθό κάτω από 500 ευρώ. Τα part time και οι ελαστικές μορφές εργασίας θερίζουν. Την ίδια στιγμή οι απώλειες της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων είναι πάνω από 13% την τελευταία χρονιά, ενώ ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 8%. Τα 4 δις ευρώ που δίνει η χώρα για τη συμμετοχή της στις ΝΑΤΟικές δαπάνες, την στιγμή που ο λαός στενάζει να πληρώσει τη ΔΕΗ, το φυσικό αέριο και το ψωμί, είναι πρόκληση.
Η κυβέρνηση δυναμώνει την κρατική καταστολή βγάζοντας παράνομη τη μία απεργία μετά την άλλην για να κάμψει τις εργατικές- λαϊκές αντιδράσεις και να περάσει σιωπητήριο στους αγώνες, και την ίδια στιγμή δίνει δώρα στους επιχειρηματικούς ομίλους, νέες ευκαιρίες για αμύθητα κέρδη .
Με κριτήριο τα κέρδη η εντατικοποίηση τσακίζει στους χώρους δουλειάς, με ατέλειωτα ωράρια, με δουλειά – λάστιχο, με τις «ευλογίες» των νόμων όλων των κυβερνήσεων. Με τον κατώτατο μισθό καθηλωμένο κάτω από τα όρια της φτώχειας και με ανύπαρκτες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις κανείς εργαζόμενος δεν ξέρει από πού να πιαστεί, τί να πληρώσει, ποια ανάγκη να πρωτοκαλύψει.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει ο διεκδικητικός αγώνας για:
- επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού, διεκδικώντας 825€ κατώτερο μεικτό μισθό,
- αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού
- κατάργηση όλων των φόρων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης,
- γενναία μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην ενέργεια, στα καύσιμα
- διαγραφή χρεών, κανένα εργατικό – λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα
Με την συμμετοχή μας στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση τιμάμε όλους εκείνους, σε όλο τον κόσμο, που έδωσαν και την ζωή τους για να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο, ανάμεσα σε αυτούς και ο πρωτεργάτης και ιδρυτής του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης και του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης Πλακοπίτης Νίκος, ο οποίος εκτελέστηκε από τους Γερμανούς το 1944 για την αντιστασιακή του δράση.
Ακολουθήστε το 
