Οι ξέφρενες ανατιμήσεις βασικών καταναλωτικών αγαθών θυμίζουν τον ταλαίπωρο ζητιάνο, που ζητούσε βοήθεια:

– Σας παρακαλώ, καλή μου κυρία, δώστε μου 30 ευρώ για να αγοράσω μια τούρτα!

– Καλά, εσύ δεν έχεις ένα κομμάτι ψωμί να φας, και θέλεις τούρτα;

– Έχετε δίκιο, κύρια μου, αλλά ξέρετε, σήμερα έχω τα γενέθλια μου!

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Κάπως έτσι είμαστε όλοι. Δεν συνειδητοποιήσαμε ακόμα την φοβερή πραγματικότητα και ζούμε σε άλλο κόσμο, ονειρικό. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα λυθούν τα τεράστια προβλήματα μας και ότι σύντομα θα βγούμε απ’ το σκοτεινό τούνελ. Και ασχολούμαστε με Eurovision, τι έγινε στο Survivor, αν χώρισε η Ρούλα, αν τα έφτιαξε ο Λάκης με την Νάνσυ, ποιοι ποδοσφαιριστές θα πάρουν μεταγραφή και άλλα τέτοια.

Πέρσι τέτοια εποχή οι ντομάτες είχαν 0,60 το κιλό ενώ φέτος πήγαν 5 φορές επάνω στα 2,80.

Η βενζίνη σκαρφάλωσε στα 2,20 το λίτρο και σε μερικά νησιά έφτασε στα 3.

Ο λογαριασμός του ρεύματος τρελάθηκε…

Οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες λένε ότι δεν συμφέρει πλέον να καλλιεργήσουν και να συνεχίσουν, ότι συνέχεια μπαίνουν μέσα, ότι δεν αντέχουν πλέον να αγοράζουν πανάκριβα ζωοτροφές, λιπάσματα, σπόρους, φυτοφάρμακα και πετρέλαιο κίνησης, κι ότι τα παρατάνε και σταματούν.

Οπότε, αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά και δεν γίνει ένα θαύμα, τι μας περιμένει;

Θα γυρίσουμε 80 χρόνια πίσω, στον πρωτόγονο τρόπο ζωής των παππούδων μας με τις μεγάλες στερήσεις.

Θα περπατάμε αντί να χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο.

Κομμένες διακοπές, καφετέριες και καινούργια ρούχα κάθε τρεις μήνες.

Θα κλείσουν κι άλλα μαγαζιά, κι άλλες επιχειρήσεις.

Θα φεύγουν κι άλλοι για δουλειά στο εξωτερικό.

Θα κάνουμε αίτηση για διακανονισμό 700 δόσεις του λογαριασμού ρεύματος.

Θα μαγειρεύουμε μια κατσαρόλα φασουλάδα για ολόκληρη την εβδομάδα.

Θα τρώμε κρέας μια φορά το μήνα.

Και θα εισάγουμε ψάρια, κοτόπουλα και αυγά από την Τουρκία.