Έτσι γίνεται το πλασέ αγόρι μου, με το εσωτερικό του παιδιού, τι δεν καταλαβαίνεις; Κι άλλες ιστορίες ποδοσφαιρικής τρέλας…
Ο άντρας μου πιστεύει ότι ο γιος μας είναι μεγάλη μπαλαδόφατσα. Κι εγώ το πιστεύω. Ο πατέρας του παιδιού μου θεωρεί ότι ο γιος μας θα γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής. Εγώ δεν το πιστεύω, διότι πολλές φορές με παρακαλάει να μην πάμε στην προπόνηση…
Όχι ότι δεν του αρέσει. Του αρέσει πολύ και χαίρεται όταν πηγαίνει. Απλά καμιά φορά θέλει μόνο να παίξει και στην προπόνηση όταν έρχεται η ώρα του διπλού βαριέται να κυνηγάει την μπάλα. Πολύ απλά διότι σπάνια την φτάνει. Άσε που κουράζεται. Άσε που όλοι γύρω του θέλουν τα παιδιά τους να βάζουν γκολ.
Μπέρδεμα.
Εγώ δεν του μιλάω όσο παίζει, αλλά άμα βάλει γκολ, φωνάζω μπράβοοοοο!!! Υπάρχουν γονείς, μαμάδες ή μπαμπάδες ή και οι δύο μαζί, που μιλούν όλη την ώρα που τα παιδάκια μας κάνουν αυτό τέλος πάντων που ονομάζεται προπόνηση ποδοσφαίρου, αν και κανένα δεν είναι παραπάνω από πεντέμισι ετών.
Γιωργάκη, άκουσες τι σου είπε ο προπονητής σου; Άγγελε, σήκω πάνω και κυνήγα την μπάλα! Τάσο, τρέχα. Τι έγινε; Κουράστηκες κιόλας; Κάνε πάσα! Σούταρε! Και πολλά άλλα τέτοια που τα ακούς στη Σούπερ Λιγκ.
Ποιος ξέρει τι να σκέφτονται τα παιδιά όσο μας βλέπουν μέσα από το γήπεδο…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το απαίσιο περιστατικό, όταν ένα παιδάκι βάζει κάτω την μπάλα στο γήπεδο, γυρίζει και φωνάζει “μπαμπά, σκάσε!”.
Όσοι πηγαίναμε τα παιδιά μας στο γηπεδάκι τους παγώσαμε. Το ίδιο και ο πατέρας στην κερκίδα, ο οποίος φώναξε το παιδί του να του μιλήσει από κοντά. Ο γιος μου αμίλητος.
Δεν το συζητήσαμε παρά μόνο όταν φτάσαμε στο σπίτι και ο μπαμπάς του τον ρώτησε αν έβαλε κανένα γκολ. “Μπαμπά, ξέρεις τι είπε ένα παιδάκι σήμερα στην προπόνηση στον μπαμπά του; Σκάσε” του είπε. Τότε συζητήσαμε γιατί μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο και ο γιος μας μάς είπε ότι αν έχουμε να του πούμε κάτι για το ποδόσφαιρο θέλει να του το λέμε μόλις έχουμε φύγει από το γήπεδο.
Όταν πάω το παιδί να παίξει μπάλα, συνήθως δεν κάθομαι με τους άλλους γονείς. Κυρίως διότι δεν έχω πάντα όρεξη για κουβέντα. Ύστερα επειδή οι περισσότεροι καπνίζουν και κυρίως διότι μιλάνε συνέχεια. Κάποιοι, δεν ξέρω, δεν βρίσκονται στο σπίτι τους; Συζητούν για το τι έκαναν την ημέρα, που θα πάνε το βράδυ, γιατί να βγεις εσύ κι όχι εγώ, πάλι θα βγεις και κάτσε και μια μέρα στο σπίτι, σαν να είναι μόνοι τους.
Μιλούν δυνατά και αυτό με ενοχλεί.
Την ίδια ώρα, πετάνε και ατάκες του τύπου: βρε Θάνο, πάσα είπε ο κύριος σου, όχι σουτ, τι δεν κατάλαβες;
Έτσι γίνεται παιδί μου το πλασέ!
Έχω υπάρξει και μάρτυρας περιστατικού, όπου η μάνα, σηκώνεται από τν θέση της, σταματάει την κουβέντα με τον πατέρα του παιδιού της, πάει προς αυτό και του λέει “έτσι αγόρι μου γίνεται το πλασέ!”. Κι επιστρέφει στη κουβέντα με το σύζυγό της για το ποιος έχει σειρά να βγει έξω απόψε το βράδυ.
Έχω δει ακόμα και αυτό. Τα παιδιά παίζουν λίγο μόνα τους πριν έρθουν οι γυμναστές τους. Όλα για μία μπάλα και μία μπάλα για όλα. Ένα τσούρμο πίσω από μια τόση δα μπαλίτσα. Ο γιος της κυρίας στο τέρμα. Μόλις έχει φάει γκολ, το οποίο καθόλου δεν χαροποίησε ούτε την μάνα, ούτε το παιδί, η μάνα μπαίνει σαν σίφουνας μέσα στο γήπεδο και λέει δυνατά:
“όλοι μέσα, τι δεν καταλαβαίνετε, αφήστε τον Κώστα να κάνει βολέ, φύγετε, όλοι πιο πέρα”.
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά είμαστε μια ωραία ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα.
Τα παιδιά δεν πάνε ούτε Δημοτικό, κι εγώ βλέποντας και ακούγοντας θέλω να πάω να τον γράψω σε ένα σύλλογο τένις, όπου κανείς δεν μιλάει την ώρα που οι αθλητές παίζουν.
Μοναχικό άθλημα; Μοναχικότατο. Πολλές οι μπάλες μέχρι να φτάσει απέναντι το forehand; Πολλές. Καλύτερα από μία, που δεν ξέρει ποιο να την πρωτοπάρει και ποιο να πρωτοσουτάρει για να γυρίσει στην μαμά του να πανηγυρίσουν και μετά να βγει ο μπαμπάς να κεράσει και μια μπύρα τους φίλους του, αν έχει κερδίσει τη μαμά του νωρίτερα στο μονό “ποιος θα βγει έξω απόψε”.
Πολύ βιαζόμαστε οι γονείς να βγάλουμε τους νέους Μέσι και Ρονάλντο και τα παιδιά πολλές φορές απλά θέλουν μόνο να παίξουν. Γι΄αυτό και εγώ σήμερα που ο γιος μου μού ζήτησε να μην πάει στο ποδόσφαιρο, διότι απλά ήταν κουρασμένος και προτιμούσε να μείνουμε στο σπίτι και να παίξουμε στο μπαλκόνι, δεν τον πήγα.
Μήπως να μην το ανάψουμε το τιμημένο;
Όσον αφορά στους καλούς τρόπους των γονέων ως κερκίδα όταν τα παιδιά τους παίζουν ποδόσφαιρο:
Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε καλύτερα πριν κάνουμε ένα τσιγάρο, επειδή ο διπλανός του μπορεί να ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙ και ενοχλείται, ίσως επίσης επειδή είναι αθλητικοί χώροι, μήπως να μην το ανάψουμε το τιμημένο;
Μήπως αν συναντάμε τον άντρα μας και θέλουμε να του μιλήσουμε να το κάνουμε χαμηλόφωνα;
Μήπως αν θέλουμε να πούμε κάτι στο παιδί μας να μην μας ακούσει όλο το γήπεδο;
Μήπως αν θέλουμε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο να πάμε πιο εκεί;
Μήπως αν θέλουμε να πούμε κάτι στον προπονητή για το σπλάχνο μας να τον περιμένουμε να τελειώσει την δουλειά του;
Λέω μήπως…;
Πηγή: acadimies.gr
Ακολουθήστε το 
