Είναι πραγματικά μία ξεχωριστή μέρα για τη Δυτική Μακεδονία, που αποκτά το πρώτο μεγάλο έργο-ορόσημο για τον οικονομικό αλλά και για τον ενεργειακό μετασχηματισμό της. Το φωτοβολταϊκό πάρκο της Κοζάνης συμβολίζει την πράσινη μετάβαση εντός αλλά και εκτός συνόρων. Είναι το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη συνολικά. Παράγει ενέργεια που καλύπτει τις ανάγκες 75.000 νοικοκυριών. Απαλλάσσει τον πλανήτη από 300.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα.
Σε αυτό το έργο αποτυπώνονται οι εθνικοί μας στόχοι για φθηνή και καθαρή ενέργεια από τον ήλιο, από τους ανέμους μας, από τα νερά μας, από τη γεωθερμία μας. Ένα μέλλον το οποίο δημιουργεί νέες δουλειές, αλλά τροφοδοτεί όχι απλά με πιο καθαρή αλλά με φθηνότερη ενέργεια τα νοικοκυριά μας, τις επιχειρήσεις μας, τον πρωτογενή μας τομέα, τη μεταποίησή μας, κάνοντας πιο ανταγωνιστική, πιο εξωστρεφή συνολικά την οικονομία μας.
Ο λιγνίτης είναι ακριβός και ρυπογόνος. Υπό κανονικές συνθήκες πολύ ακριβότερος από το φυσικό αέριο. Πάντα ακριβότερος από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας λόγω των πολύ υψηλών δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων. Και έπρεπε να συμβεί ένας πόλεμος αυτού του μεγέθους που οδήγησε το φυσικό αέριο σχεδόν σε δεκαπλάσια τιμή για να γίνει προσωρινά -το τονίζω- προσωρινά πιο φθηνή η παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη. Αποτελεί, λοιπόν, ο λιγνίτης μια λύση ανάγκης τη δεδομένη χρονική στιγμή, η οποία έρχεται να υποκαταστήσει το συγκυριακά ακριβότερο και όχι εν αφθονία πλέον -λόγω του αποκλεισμού της ρωσικής οικονομίας- φυσικό αέριο. Και το πρόβλημα αυτό είναι κοινό για όλη την Ευρώπη, όχι μόνο για την Ελλάδα.
Για την επόμενη διετία σίγουρα είναι λογικό να αυξήσουμε την παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη αυξάνοντας κατά 50% την εξόρυξή του ώστε να μειώσουμε βραχυπρόθεσμα την εξάρτησή μας από το φυσικό αέριο. Αυτό είναι ένα προσωρινό μέτρο και σε αυτό το νέο περιβάλλον, είναι επίσης βέβαιο ότι η νέα μονάδα την οποία κατασκευάζει η ΔΕΗ, Πτολεμαΐδα 5, θα λειτουργήσει ως λιγνιτική μονάδα για τα επόμενα χρόνια. Εκτιμώ, το πιο πιθανό, ως το 2028.
Αυτό το οποίο θέλω να τονίσω είναι ότι αυτή η προσαρμογή του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα δεν καθυστερεί, δεν αναβάλλει και δεν μειώνει σε καμία περίπτωση όλες τις δράσεις του προγράμματος για τη δίκαιη μετάβαση που συνοδεύει την πολιτική της απολιγνιτοποίησης. Διότι αυτή είναι μία στρατηγική επιλογή, είναι μία επιλογή αδιαπραγμάτευτη.
