Με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία (από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρο) και με τη συμμετοχή πολλών πιστών, έγινε (9-6-2025) η ι. πανήγυρη της ιστορικής, αγαπητής και σεβαστής μας Ι. Μονής Αγίας Τριάδος Βελβεντού, στα καταπράσινα και δροσερά Πιέρια όρη, τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος 2025.
Τον Θεοφιλέστατο κ. Χριστοφόρο περιστοίχισαν λειτουργικά οι πατέρες: Αρχιμ. Συμεών Ηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου, Πρωτοπ. Αθανάσιος Γεωργιάδης_Κοίμηση της Θεοτόκου Βελβεντού, Διάκονος Νικηφόρος Καρπενήσης με καταγωγή από την Αιανή. Διακονητής: Χάρης Μπιάλας μαθητής.
Έψαλαν οι ψάλτες: Γεώργιος Κατσιούλης, Αριστείδης Σταμάτης, Γιώργος Πιτσιάβας, Βασίλης Καρανώτας, Θανάσης Καρανάνος.
Στο κήρυγμά του ο Επίσκοπος μίλησε για το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Οποίο ‘’όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας’’, μίλησε για την ‘’ομοουσιότητά’’ Του με τον Πατέρα και τον Υιό, για το γεγονός και τη γιορτή της Πεντηκοστής, μίλησε για την ‘’επιδημία του Πνεύματος’’ και τη ‘’συμπλήρωση της ελπίδος’’. ‘’Φωταγωγημένος’’ ο Επίσκοπος στο ανοιχτό ανώι του Μοναστηριού μας, που έχει σημαδέψει με την ακτινοβολούσα παρουσία του την προσωπική διαδρομή του καθενός μας, απηχούσε τον φωτεινό λόγο του Εξαποστειλαρίου: ‘’Φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το άγιον Πνεύμα, όπερ εν γλώσσαις πυρίναις, τοις Αποστόλοις επέμφθη, και δι’ αυτού πας ο κόσμος φωταγωγείται, Τριάδα σέβειν αγίαν’’.
Κάπου εκεί στη γωνία, στον κήπο, μέσα από την ‘’Θριαμβεύουσα Εκκλησία’’, μέσα από τις λεύκες και τις οξιές, ικανοποιημένη και χαρούμενη, απολάμβανε, μαζί με τους Αγίους, τη Θεία Λειτουργία, η παλαιά, ευθυτενής και αγέρωχη εκκλησάρισσα του Μοναστηριού, η ‘’γιαγιά του μοναστηριού’’ των παιδικών μας χρόνων, Μαριγώ Χαρσούλα. Ήταν ταυτισμένη αυτή η γυναίκα με το μοναστήρι. Βδομάδες και μήνες ολόκληρους έμενε μόνη της στο μοναστήρι, το φρόντιζε, άναβε τα καντήλια του, το αγαπούσε, θαρρείς, παραπάνω κι από τον εαυτό της.
Τα Μοναστήρια απλωμένα στη γη, είναι μικροί αέναοι πυρήνες ουράνιας φωτιάς, που ενοποιούν σε ‘’κοινωνία Χριστού’’, ελευθερίας και ασύνορης αγάπης, την κτίση. Μεταπλάθουν, όντας κύτταρα της Εκκλησίας, της ‘’Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας’’ (ποτέ έξω από Αυτήν, ή πάνω από Αυτήν ή ενάντια σε Αυτήν, ή διορθωτικά προς Αυτήν) σε ‘’Σώμα Χριστού’’ τον κόσμο και την ιστορία του σε ιστορία συμφιλίωσης, ελευθερίας, ειρήνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και αγάπης.
του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Ακολουθήστε το 
