Παλαιότερα, κομπάζαμε και φτύναμε τον κόρφο μας, αφού ήμασταν μια χώρα με ομόδοξους και κατά μεγάλο ποσοστό ομόθρησκους, με την ίδια γλώσσα και με τους ίδιους εθνικούς στόχους.
Του Κων/νου Τζέκη
Σε εθνικές, για τη χώρα, κρίσεις, όλοι μαζί, κάθε πολιτικού χρώματος, κάθε κοινωνικής τάξης, χωρίς να μετράνε οι ιδιαιτερότητες και οι τοπικισμοί, βαδίζαμε μαζί χέρι- χέρι αγκαλιασμένοι, με τις έριδες και τις διαφωνίες μας, αλλά σπάνια διχασμένοι, αντιμετωπίζαμε τον εχθρό, που κάθε φορά, εμφανίζονταν στα τείχη των συνόρων μας.
Και αυτά συνέβαιναν μόλις χθες, με πρωταγωνιστές τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας. Τόσο κοντά.
Σήμερα, λες και οι έριδες εγκαταστάθηκαν στις κορυφές των σπιτιών μας ή στις αυλές μας, λες και ο κερδώος Ερμής κυρίευσε τις καρδιές μας, λες και ο υλισμός είναι όνειρο ζωής και μονόδρομος, λες και το συμφέρον, το ατομικό, είναι ο στόχος του καθενός μας, αλλάξαμε δρόμο και ζωή.
Εξανεμίσθηκαν τα όνειρά μας, τα ιδανικά μας, οι στόχοι μας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Χάθηκε μαζί με τα ιδανικά μας και το φιλότιμο και η τιμιότητα και η ντομπροσύνη.
Ας πάρουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που βασανίζουν αυτή τη στιγμή, τη χώρα μας.
Η πρώτη, είναι η υγεία. Όλοι μας γνωρίζαμε ότι για να γίνεις καλά, όταν η ασθένεια σου χτυπούσε τη ζωή σου, έπρεπε, για να το επιτύχεις αυτό, να έχεις χρήματα ή φίλους.
Ο γιατρός άρχιζε την εξέτασή σου λέγοντας την κλασική ερώτηση, τι δουλειά κάνεις και πόσα κερδίζεις, απ’ αυτήν. Δεν γνωρίζω αν η αλλαγές θα οδηγήσουν τη χώρα σε καλύτερη υγεία, αλλά γνωρίζω, ότι, αφού δεν έχουμε χρήματα και φίλους, μάλλον κάτι πρέπει να αλλάξει, για να μπορέσουμε, τέλος πάντων, να επισκεφθούμε έναν γιατρό της προκοπής, χωρίς να δηλώσουμε σ΄ αυτόν πόσα κερδίζουμε.
Βέβαια δεν μπορώ να χαρακτηρίσω την άρνηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν θετικά στα απογευματινά χειρουργεία. Όλοι γνωρίζουμε ότι αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη και φουσκωμένη τσέπη χειρουργείσαι στο άψε σβήσε. Τα πρωινά φίλοι βουλευτές- σας το λέω γιατί το αγνοείτε,- όλα τα χειρουργεία είναι κατειλημμένα από τους Καθηγητάδες και τους Διευθυντάδες – ο Θεός να τους έχει καλά -και συνεπώς η φτωχολογιά κάπως θα έπρεπε να εξυπηρετηθεί.
Η δεύτερη, είναι το σούπερ Μάρκετ. Σαφώς με απασχολεί γιατί είναι ακριβά τα προϊόντα και εύχομαι να είναι τζάμπα, αλλά να διαμαρτύρονται όλοι όσοι πουλάνε τα προϊόντα τους ακριβά και να διαμαρτύρονται γιατί είναι ακριβά τα προϊόντα πάει πολύ. Έτσι αν το λάδι πάει τον ανήφορο, σαφώς θα ανηφορίσουν όλα τα είδη που έχουν λάδι, τυρί αν το γάλα είναι ακριβό στη στάνη κλπ. Φυσικά δεν αποκλείω την αισχροκέρδεια και την κλοπή, αλλά θα πρέπει όλες οι κοινωνικές ομάδες να βλέπουν και τους φτωχούς και ανήμπορους συμπολίτες μας.
Κοιτάτε σύμπτωση. Όλοι οι θιγόμενοι συνδικαλιστές, από κάθε μετερίζι, όταν θίγονται συμφέροντα ή επιχειρούνται αλλαγές, όλοι τους ξεσηκώνονται για το συμφέρον των πολιτών. Ποτέ για το δικό τους συμφέρον. Τώρα το ερώτημα αν τους εξουσιοδοτήσαμε να γίνουν οι δήθεν απρόσκλητοι προστάτες μας, μάλλον, θα μένει αναπάντητο.
Και ο λαός σιωπά. Αντί να απαντήσει σε όλους τους εθνοσωτήρες του, ότι δεν επιθυμεί καμία προστασία. Να απαντήσει σε όλους αυτούς με μποϊκοτάζ. Να δούμε τίνος συμφέροντα θίγονται και τίνος εξυπηρετούνται. Αλλά κάνει υπομονή. Ίσως αυτή να είναι μια μορφή απελπισίας μεταμφιεσμένη σε αρετή. Ποιος ξέρει.
Ακολουθήστε το 
