Περπατάς και βρίσκεις συνεχώς άδεια μαγαζιά,
μιλάς με τους συναδέλφους σου τους εμπόρους και διακρίνεις τον κόμπο στο λαιμό τους,
σπάνια συναντάς φίλους και γνωστούς που να σου πουν ευχάριστα νέα για τη δουλειά και τη ζωή τους, ταξιδεύεις στα όμορφα χωριά του Βοίου, του Βελβεντού, της Βλάστης και νιώθεις την εγκατάλειψη, ακούς τις παρέες των παιδιών σου να συνομιλούν στο ΖΟΟΜ από κάθε πλευρά της Ευρώπης, συνοδεύεις γονείς και συγγενείς για νοσηλείες στη Θεσσαλονίκη
και τόσα άλλα που δεν τα περίμενες, τόσα άλλα που δεν μας αξιζουν.
Νιώθω πολλά που συμβαίνουν γύρω μου,
νιώθω πως η πόλη μου και η περιφέρεια μένουν στάσιμες, μένουν στο χθες που ήταν καλύτερο,
μένουν χωρίς προσδοκίες,
έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη σε πολιτικούς, στην αυτοδιοίκηση, στους ανθρώπους που διοικούν τον τόπο.
Νιώθω πως είμαστε ήδη πάνω από την κόκκινη γραμμή και πως πρέπει μαζί με τις δουλειές μας, τις οικογένειες μας και τις ασχολίες μας, να βάλουμε πλάτη, χέρια και μυαλό στο να σταματήσει ο τόπος μας να ολισθαίνει χωρίς περιθώρια ανάκαμψης.
Ηρθε και για μένα η ώρα να μπω στο παιχνίδι, να εργαστώ, να βοηθήσω και να προσφέρω στους ανθρώπους του τόπου που παραμένουν και ανθίστανται, τόσο με τις επιστημονικές,
όσο και με τις επαγγελματικές μου γνώσεις και εμπειρία.
Ευαγγελία (Λίλα) Τσιαντάκη Υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος Συμμαχία για την Ανάπτυξη
#Προφανώς_με_τον_Αμανατίδη