Η Πόλη μου

Αν με ρωτούσε κάποιος τι σε συνδέει με την Πόλη που διαμένεις; Χωρίς περιστροφές θα του απαντούσα, η σκέψη μου σ’ αυτήν όταν λείπω. Ναι, εκεί φαίνεται πιο έντονα η σχέση μου μαζί της. Τότε, διαπιστώνω τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές της καθημερινότητας που μου χαρίζει. Μέσα από την απόσταση μετρώ,  πόσο σημαντική μου είναι και πόσο ασήμαντος νιώθω μακριά της.

Μη φανταστείτε πως η Πόλη μου είναι σε κήπους ανθηρούς και σε παραδεισένιους τόπους, ούτε σε κόλπους μαγικούς που φέρνουν σε τουριστικούς προορισμούς. Όχι, είναι ένα μικρό σημάδι στο χάρτη που γράφει ΚΟΖΑΝΗ στα βορειοδυτικά σύνορα της Πατρίδας μας. Ανάμεσα απ’ τους ορεινούς όγκους και τις κάποτε δραστήριες καμινάδες των εργοστασίων, την καλημερίζει η ανατολή του ήλιου απ’ τις κορφές του Ολύμπου, φωτίζοντας τον αέναο μόχθο των ανθρώπων της.

Αυτών των ανθρώπων που έφεραν τα βήματά τους μαζί της, στο μακρύ ταξίδι της ζωής. Κράτησαν τα όνειρά τους για να τα κτίσουν στην Πόλη τους και να δουν με τη δική τους προκοπή να εξελίσσεται κι’ Αυτή, χωρίς να χάνει το χρώμα της και τα χαρακτηριστικά της. Έτσι τα παρταλόπλα απ’ τις γειτονιές και τ’ άλλα απ’ το Bαρόσι, έγιναν ενήλικες Πολίτες και στο δικό τους πνευματικό κεφάλαιο, στον δικό τους ιδρώτα, στη δική τους πίστη, αυτό το σημαδάκι στο χάρτη τράνευε και διεκδικούσε μια εξέχουσα θέση στην Οικονομική και Ενεργειακή ανάπτυξη του Τόπου μας.

Αν και οι πειρασμοί προσφέρονταν  να την αλλοτριώσουν στον εκσυγχρονισμό της, ο Κόσμος της κρατούσε αδιαπραγμάτευτα φυλαχτά, τα ήθη και τα έθιμά του. Από γενιά σε γενιά μετακυλούσε τις παραδόσεις της με μια αλληλέγγυα κοινωνική συνοχή στις δυσκολίες και μ’ ένα απίστευτο σκωπτικό χιούμορ, στ’ αποκριάτικα ξεφαντώματά της και όχι μόνο.

Έχοντας επίγνωση την αξία της πολιτιστικής της κληρονομιάς, έσκυβε λατρευτικά στο πέρασμά του ο Κοζανίτης απ’ τον Άϊ Νικόλα, ρύθμιζε τους κτύπους της καρδιάς του μ’ αυτούς του Καμπαναριού στο Ρολόι, έβλεπε μέσα απ’ τα αρχοντικά και τις προτομές των προγόνων του να κυλά η Ιστορία του. Μια Ιστορία που πρόσφερε στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Έθνους, στις Επιστήμες και στα Γράμματα, τα αξιότερα τέκνα της Πόλης στην Πατρίδα.

Με αυτό το χρέος της βαριάς  κληρονομιάς συνέχισε να δημιουργεί τα δικά του έργα για τις μέλλουσες γενιές. Το Λαογραφικό Μουσείο, η νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη, η Αναβάθμιση του κέντρου της Πόλης με επίκεντρο τον Άνθρωπο, η ανάδειξη του Δήμου ως Εθνικού πόλου Αειφορίας και Καινοτομίας, η βελτίωση των υπηρεσιών του Δήμου προς τους Πολίτες και τις Επιχειρήσεις, η ενίσχυση  της τοπικής οικονομίας στην απολιγνιτοποίηση, είναι μια μικρή απαρίθμηση σ’ αυτά που έκαναν την Κοζάνη μια Πόλη με τη δική της προσωπικότητα να διεκδικεί μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις περιφερειακές Πόλεις.

Όλα όσα προανέφερα μπορεί να είναι ως ένα βαθμό, το συναισθηματικό μου αποτύπωμα για την Πόλη μας. Όμως πιστεύω ότι δεν απέχει από την πραγματικότητα, τουναντίον η επέκταση της Δημοτικής ευθύνης, στις Κοινότητες που προστέθηκαν στο δυναμικό της, άνοιξαν νέους ορίζοντες στον αστικό ιστό, διευρύνοντας το Κοινωνικό της Σύνολο.

Έτσι αυτή η προσέγγιση του παλιού με το νέο. Του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Του απαραβίαστου των αρχών και των αξιών με την ανοικτή σκέψη σε νέες αντιλήψεις, σφυρηλατεί την ΕΝΟΤΗΤΑ ενός Κόσμου που οραματίζεται την αυριανή Κοζάνη. Μια ΚΟΖΑΝΗ με ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ τις Κοινότητες που την κοσμούν και την εμπλουτίζουν, δημιουργεί μια μεγάλη ΕΝΟΤΗΤΑ που θα εκφράζει τους Πολίτες της.

Μαγκλάρας Βασίλης

maglarasvas@yahoo. gr