Κι’ όμως, ενώ η θεραπεία της είναι για τις άλλες χώρες μια ασπιρίνη, για μας αποτελεί θανατηφόρο καρκίνωμα.
Του Κων/νου Τζέκη
Στις εκάστοτε κρίσεις από έντονα καιρικά φαινόμενα, που δημιουργούν χιλιάδες προβλήματα στους πολίτες και στις υποδομές του κράτους, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και παρακαλούμε να περάσουν γρήγορα, μέχρι το επόμενο επεισόδιο. Άλλοτε, λειτουργούμε με υπερβολική ευαισθησία, μέχρι γέλωτος – θυμάστε τις βάρκες που κυκλοφορούσε στην οδό Πειραιώς της Αττικής, η Πυροσβεστική, άλλοτε, λειτουργούμε με ρυθμούς χελώνας και με μια ραθυμία, που προκαλεί εύλογα ερωτήματα, για την ανυπαρξία του κράτους.
Η Κυβέρνηση, διαρκώς παρούσα, οι Υπουργοί με πρώτο τον Πρωθυπουργό, η Αντιπολίτευση, ο Στρατός, η Αστυνομία, η Πυροσβεστική, η Υγεία και κάθε αρμόδιος, παρόντες. Αλλά δυστυχώς σημειώνει διαρκή και σκανδαλώδη απουσία το κράτος.
Αυτό, που θα παρείχε προστασία στον πολίτη, σιγουριά, ζεστασιά, στέγη, φαγητό, φάρμακα και κάθε τι, που θα ήταν απαραίτητο, στους πολίτες, που αγωνιούν κάθε φορά που το 112 μας ενημερώνει ή μας τρομοκρατεί, κι αν δεν έρθει η συντέλεια, δεν χάλασε και ο επιστημονικός κόσμος. Γιατί, ο άλλος κόσμος, χάλασε.
Το κράτος είναι απόν, αφού δεν ανακοινώνει αυτό, τις όποιες πληροφορίες του από τους επιστήμονες, όποιες και αν είναι αυτές, αφήνοντας πεδίο αχαλίνωτου και αυθαίρετου ψίθυρου. Η Ιαπωνία πρόσφατα ενημέρωσε τους πολίτες για επικείμενο μεγάλο σεισμό που δεν έγινε, αλλά κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για διασπορά ψευδών ειδήσεων,
Το κράτος είναι απόν, αφού συσσωρεύονται στις περιοχές που χειμάζονται εκατοντάδες δήθεν αρμόδιοι, που απασχολούν με συνοδείες και συσκέψεις το ελάχιστο δυναμικό, που θα μπορούσε να προσφέρει. Και αναζητείται ο αρμόδιος, αλλά κανείς δεν τον ξέρει, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει.
Το κράτος είναι απόν, γιατί κουβαλάνε όλοι, ότι μπορούν, στην προσπάθειά τους, να προσφέρουν στους πολίτες, αλλά κανείς δεν ρώτησε τους πληγέντες, για τις ανάγκες τους. Με αποτέλεσμα, να συσσωρεύονται στα αζήτητα ένα σωρό πραμάτειες, ενώ ίσως θα χρειάζονταν οι άνθρωποι ένα κομμάτι νάιλον, να σκεπάσουν τα ακάλυπτα κεραμίδια τους ή να κατασκευάσουν στη γωνία του σπιτιού τους, ένα τσαρδί, για να βάλουν από κάτω τα μουσκεμένα, από τις βροχές και παγωμένα, από το κρύο, παιδιά τους, φάρμακα και φαγητό.
Το κράτος είναι απόν, γιατί ενώ διανύουμε περιόδους επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή, δεν δημιούργησε ένα σύστημα εφαρμοσμένης πολιτικής προστασίας με σχεδιασμό αναγκών και προτεραιοτήτων και με το αναγκαίο υλικό σε αποθήκες και ένα σχέδιο ανάκλησης και συναγερμού, που θα συνοδεύεται από διαρκείς εκπαιδεύσεις των υπηρετούντων εκεί υπαλλήλων και εθελοντών για άμεση ανταπόκριση, όταν θα ήταν απαραίτητο. Απεναντίας κάνουν ασκήσεις προετοιμασμένες όπου όλοι γνωρίζουν το αποτέλεσμα και ποτέ μια άσκηση χωρίς προειδοποίηση των υπαλλήλων, χωρίς φανερό σενάριο, έτσι για να αντιμετωπισθούν τυχόν ατέλειες των σχεδίων κλπ. Αλήθεια, που είναι η πρόληψη της πολιτικής προστασίας; Δημιουργήθηκαν χώροι συγκέντρωσης του κοινού με δυνατότητα παροχών άμεσα σκηνών, ηλεκτρικού, ιατρείων κλπ, όπως το Εθνικό Σχέδιο εκτάκτων αναγκών προβλέπει; Ξέρουν οι πολίτες που θα πρέπει να συγκεντρωθούν και να μην βολοδέρνουν στα χαμένα; Οι Δήμοι το έκαναν αυτό; Έλα μωρέ τώρα έχουμε σπουδαιότερα πράγματα, όπως γιορτές πατάτας, σαρδέλας, μοσχαρίσιου κρέατος!!!, πίτας, τυριού, αχλαδιού. Σοβαρά πράγματα δηλαδή.
Ίσως θα αναρωτιούνται όλοι, τι φταίει. Φταίνε αυτοί, οι ασκεπείς στα μυαλά, αδόκιμοι και αδοκίμαστοι πολιτικοί μας, που συνωστίζονται στις αίθουσες των τηλεοράσεων, για να πουν την περισπούδαστη άποψή τους, ενώ θα έπρεπε να στήνουν σκηνές και να μαγειρεύουν για τους δοκιμαζόμενους πολίτες; Δικαιολογούνται, όλοι τους, ότι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά αυτός που χτυπάει την καμπάνα δεν ρίχνεται στη μάχη. Ουσιαστικά δεν καταλαβαίνουν, ότι, με το λάθος κράτος, που στηρίζουν, ο ταχύτερος τρόπος να τελειώσουν, είναι να χάσουν τη μάχη.
Κύριε Δήμαρχε των Αθηναίων που θα καθάριζες τα φρεάτια σαν πρώτο σου μέλημα, ήσουνα συνεπής; Συγνώμη που στο θύμισα προεκλογικά αλλά μη φοβάσαι προσωπικά κανέναν δεν μπορώ να επηρεάσω!!!
‘Ύστερα, θριαμβολογούν θρηνώντας, ότι μάντευαν την επερχόμενη ήττα, αλλά κανείς δεν τους άκουγε.
Ίσως, μάλλον, ούτε οι ίδιοι, άκουγαν τους θρήνους τους.
Ακολουθήστε το 
