Έντονες με εκκωφαντικά μηνύματα είναι, πέρα από τις γνωστές εφιαλτικές εξελίξεις του δημογραφικού, οι διαπιστώσεις που προκύπτουν από την εξέταση των στοιχείων των απογραφών μετά το 1961 και για την απασχόληση ή μη στην Ελλάδα. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι συνεχώς και επί 60 χρόνια ένας Έλληνας απασχολούμενος και συνταξιούχους «τρέφει» δύο που δεν εργάζονται και δεν έχουν εισοδήματα. Επίσης, από την ειδικότερη σύνθεση του πληθυσμού επιβεβαιώνονται οι προειδοποιήσεις για τις επιπτώσεις -άμεσες και απώτερες- της πορείας των βασικών δημογραφικών εξελίξεων στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Από την παρούσα έρευνα προκύπτει ότι αυτές οι επιπτώσεις είναι ήδη πολύ έντονες και θα γίνουν εντονότερες καθώς θεωρείται πια ως δεδομένη η μείωση του πληθυσμού και η γήρανσή του σήμερα και τις αμέσως επόμενες δεκαετίες, ακόμα κι αν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, στο πλαίσιο, εκτός των άλλων, και μιας ενεργής δημογραφικής πολιτικής, τα οποία θα αλλάξουν προοδευτικά τους βασικούς δημογραφικούς δείκτες και τις ηλικιακές δομές και θα αμβλύνουν κάπως το μείζον αυτό εθνικό και οικονομικό πρόβλημα.

Τα στοιχεία που προκαλούν έκπληξη

Τα στοιχεία των παρατιθέμενων πινάκων που κατάρτισα με βάση αντίστοιχα στοιχεία των απογραφών και της ΕΛΣΤΑΤ είναι εύγλωττα. Απλώς, θα αρκεστώ στην παρουσίαση στη συνέχεια των κυριότερων διαπιστώσεων.

Συγκεκριμένα, από τα στοιχεία που παρουσιάζουν τη σύνθεση του πληθυσμού ανά κατηγορίες απασχόλησης (οικονομικώς ενεργός και οικονομικώς μη ενεργός) προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:

Πρώτον, ο ελληνικός πληθυσμός που «κάθεται» (μη ενεργός και άνεργοι) αντιπροσωπεύει σήμερα το 70% περίπου του πληθυσμού, έναντι 60% περίπου το 1961.
Δεύτερον, οι απασχολούμενοι αποτελούν το 35,3% του πληθυσμού, έναντι 37,2% το 1961, οι συνταξιούχοι αυξάνονται και πληθύνονται καθώς αποτελούν το 27,9%, έναντι μόνο 7,8% το 1961.
Επίσης, ο μαθητικός και φοιτητικός κυρίως πληθυσμός αυξάνεται συνεχώς καθώς αποτελεί το 17,4% του συνολικού πληθυσμού, έναντι μόνο 8,4% το 1961 (σημειώνεται ότι το 1961 οι φοιτητές ανέρχονταν μόνο σε 30.000!), οι άνεργοι το 7,2%, έναντι 2,8% το 1961 και οι απασχολούμενοι και οι συνταξιούχοι που τρέφουν όλους τους υπόλοιπους το 58,9% έναντι 45% το 1961.
Τρίτον, σε κάθε έναν απασχολούμενο και συνταξιούχο αντιστοιχούν περίπου δύο από τον συνολικό πληθυσμό και πάνω από έναν που «κάθεται». Δηλαδή, εκείνοι που εξασφαλίζουν εισόδημα για τα νοικοκυριά είναι περίπου ίσιοι με εκείνους που «κάθονται»!
Τέταρτον, η συμφορά για τη σημερινή και την αυριανή κατάσταση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος προκύπτει από τη σχέση απασχολούμενων προς συνταξιούχους. Σήμερα η σχέση αυτή είναι 1:1,5, έναντι 1: 4,8 το 1961!
Πέμπτον, επίσης, σε κάθε μαθητή και φοιτητή αντιστοιχούν δύο απασχολούμενοι, έναντι 4,3 το 1961 και 1,4 συνταξιούχοι, έναντι 0,9 το 1961. Δηλαδή, οι απασχολούμενοι είναι δύο φορές περισσότεροι από τους φοιτητές και οι συνταξιούχοι 1,4 φορές, έναντι 4,3 (φορές) και 0,9 (φορές) το 1961 αντίστοιχα. Δηλαδή, θα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι σήμερα «ταίζουν» τους μαθητές και τους φοιτητές οι απασχολούμενοι και οι συνταξιούχοι συμμετέχοντας κατά ένα μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με το 1961.